ସୃଜନ-ସୂକ୍ତ

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ନ ଥିଲା ସତ୍*, ବା ଅସତ୍ ନ ଥିଲା

ନ ଥିଲା ଆକାଶ,ବାୟୁ ବା ତହିଁ

କିବା ଆବରଣ ? କେଉଁଠି ଅତଳ

ବାରି ଥିଲା ? କିଏ ପାରିବ କହ ?

ମୃତ୍ୟୁ ନ ଥିଲା,ଅମୃତ କେହି

ନ ଥିଲେ,ନ ଥିଲା ରାତ୍ର ଦିନ ;

ଥିଲେ ଏକ ସେହି ପ୍ରାଣବାନ୍ ଆପେ

ନାହିଁ ଥିଲା କିଛି ତା' ଠାରୁ ଆନ ।

ତମ ଥିଲା ନିଜେ ଆବୃତ ତମେ ;

ସକଳ ବିରାଟ ବିଶୃଙ୍ଖଳା,

ଯାହା ଥିଲା, ସବୁ ନିୟମ ବିହୀନ ;

ଅନୁଭବ ରସେ ଏକକ ହେଲା ।

ଜାଗ୍ରତ ହେଲା ତାପରେ କାମନା,

ବିଶ୍ୱ-ପ୍ରାଣର ଆଦ୍ୟ ବୀଜ,

ଋଷିଗଣ ଧ୍ୟାନେ ଅସତ୍ ଭିତରେ

ସତ୍ ର ଜନ୍ମ କରିଲେ ହେଜ ।

ତାପରେ ପଡ଼ିଲା ବ୍ୟବଧାନ ଲେଖା,

ଆଢୁ ଆଳ କରି ଉପର ତଳ

କି ଥିଲା ଉପରେ ? କି ରହିଲା ତଳେ ?

ଧରାରେ ଜନନ ହେଲା ପ୍ରବଳ ।

କିପରି ଏହାର ଜନ୍ମ ହୋଇଲା,

କିଏ ସେ କହିବ ତଥ୍ୟ କରି ?

ଦେବତା ସବୁ ତ ପରେ ହେଲେ ଜାତ,

କେ କହିବ ଏହା ହେଲା କିପରି ?

ଆଦ୍ୟେ ଯେ ଥିଲେ ସିଏ,ବା ଆନକେ

ରଚିଲେ ବିରାଟ ଏହି ଜଗତେ ?

ନୟନ ଯାହାର ଦେଖଇ ବିଶ୍ୱ,

ସେ ଜାଣଇ ବୋଲି କିବା ପରତେ !

ସମାପ୍ତ

* ସତ୍ - ଯାହା ଅଛି ।

ଅସତ୍ -ଯାହା ନାହିଁ ।