ସ୍ଵପ୍ନ ସତ୍ୟ ସ୍ବପ୍ନ

ସ୍ଵପ୍ନ ନୁହେଁ ଯାହା ଉଭେଇ ଯାଇଥାଏ

ସ୍ଵପ୍ନ ତ ତାହା ଯାହା ଶୁଏଇ ଦିଏନି

ସ୍ଵପ୍ନ ନୁହେଁ କେବେ କାହା ଗଣ୍ଠିଧନ

ସ୍ବପ୍ନକୁ କେବେ କେ ବାନ୍ଧି ରଖେନି ।

ସ୍ଵପ୍ନ କୁହେ କଥା ମନର ପ୍ରାଣର

ସ୍ଵପ୍ନ କୁହେ କଥା ପ୍ରତି ବିଚାରର

ସ୍ଵପ୍ନ କୁହେ କଥା ଜନମ ଜନ୍ମର

ସ୍ଵପ୍ନ କୁହେ କଥା ପୁନେଇ ଜହ୍ନର ।

ସ୍ଵପ୍ନ ଗୀତି ଗାଏ ଶେଫାଳୀ ସହିତ

ସ୍ଵପ୍ନ ଝଡିଯାଇ ହୁଏ ଭୂପତିତ

ସ୍ଵପ୍ନ ଖେଳେ ନାହିଁ କାହା ସହ ଖେଳ

ସ୍ଵପ୍ନ ପାଇଁ ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତି ବ୍ୟାକୁଳ ।

ସ୍ଵପ୍ନ ଆଖି ଦେଇ କେବେ ଆସେନାହିଁ

ସ୍ଵପ୍ନ ରାତି ବାଟ କେବେ ଦେଖିନାହିଁ

ସ୍ଵପ୍ନ କାହା ରାସ୍ତା ଦେଖି ଜଗିନାହିଁ

ସ୍ଵପ୍ନ ବିନା କେବେ ରାତି ପାହି ନାହିଁ ।

ସ୍ଵପ୍ନ ଆସିଗଲେ ସତ୍ୟ ଲୁଚେନାହିଁ

ସ୍ଵପ୍ନ ଚାଲିଗଲେ ସତ୍ୟ ଆସେନାହିଁ

ସ୍ଵପ୍ନ ଚାଲେ ସତ୍ୟ ବାସ୍ତବକୁ ନେଇ

ସ୍ଵପ୍ନ ରାସ୍ତା କେବେ କେହି ରୋକିନାହିଁ ।

ସ୍ଵପ୍ନ ପଛେ କେବେ କେ ଯାଇ ପାରେନା

ସ୍ଵପ୍ନ ବିନା ମନ ଭଲ ବି ଲାଗେନା

ସ୍ଵପ୍ନ ସେ ସୁନ୍ଦର ସତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ

ସ୍ଵପ୍ନ ଯଦି କରେ ନ୍ୟାୟ ସଂସ୍ଥାପନ ।

ସ୍ଵପ୍ନ ସହ ତାଳ ଦେଇ ଚାଲିବାକୁ

ସ୍ଵପ୍ନ ହାତ ଠାରି ଡାକଇ ସଭିଙ୍କୁ

ସ୍ଵପ୍ନ ହାତ ଧରି ଥରେ ଯେ ଚାଲଇ

ସ୍ଵପ୍ନ ତାର କେବେ ତାକୁ ନ ଛାଡ଼ଇ ।

ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଇଥାଏ ବଞ୍ଚିବା ଆନନ୍ଦ

ସ୍ଵପ୍ନ ବଳେ ମନ ପାଏ ନୂଆ ଛନ୍ଦ

ସ୍ଵପ୍ନ ଦିଏ ଆଗକୁ ବଢିବା ପ୍ରେରଣା

ସ୍ଵପ୍ନ ବି କରେ ବେଳେବେଳେ ବାଟବଣା ।

ସ୍ଵପ୍ନ ସତ୍ୟ ସହ ମିଶେଇ ଚାଲିଲେ

ସ୍ଵପ୍ନ କେବେ କଷ୍ଟ ଦିଏନାହିଁ ତିଳେ

ସ୍ଵପ୍ନ ନୁହେଁ କେବେ ଭୁଲିବା ବିଷୟ

ସ୍ଵପ୍ନ ହିଁ ସତ୍ୟ କର ନକରି ସଂଶୟ ।