ସନେଟ୍... ଥକାମନ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ତ ଏବେବି ଅସ୍ତ ହୋଇନାହିଁ

ଆସିନାହିଁ କାଳରାତ୍ରି !

ତଥାପି କାହିଁକି ମନରେ ଭରିଛି

ଅସହ୍ୟ ଅକଥ୍ୟ ଭୀତି ।

ପଶ୍ଚିମା ଏଯାଏଁ ହୋଇନି

ରଙ୍ଗୀନ ତାରକା ବି ଆସିନାହିଁ !

ତଥାପି ମନର କୋଣରେ କିପରି

ଅନ୍ଧାର ଆସେ ଘନେଇ !

ଶୁଷ୍କତା ଏଯାଏଁ ଚର୍ମ ଛୁଇନାହିଁ

ଲୋଳିତ ହୋଇନି ରୂପ !

ତଥାପି କିପରି ଆର୍ଦ୍ରତା ରହିତ

ହୋଇଛି ଭାବର କୂପ ।

ଜରା ଦୁରେ ଅଛି ଯୌବନ

ଯାଇନି ଆସିନି ପ୍ରୌଢ଼ ବୟସ ।

ତଥାପି ଚଞ୍ଚଳ ହେଉନି ଶରୀର

ଯାଉନି କ୍ଳାନ୍ତ ପରଶ ।

ଦୃଷ୍ଟିଶକ୍ତି ଅବା ଘ୍ରାଣଶକ୍ତି

ହେଉ ଅବା ହେଉ ଇଚ୍ଛାଶକ୍ତି !

ସକ୍ରିୟ ସମସ୍ତେ ତଥାପି କେଉଁଠି

ମନ ଖୋଜୁଅଛି ମୁକ୍ତି ।

ଉଣା ହୋଇନାହିଁ ଭାବାବେଗ

କିନ୍ତୁ ମନଟା ହୁଏ ଅଧୀର ।

ଥକି ପଡ଼ିଲାଣି ନାହିଁ ସ୍ପୃହା

ଆଉ ଚିହ୍ନିବାକୁ ନିଜ ପର !

ଶରୀର ଥକେନା ମନ

ଥକିଯାଏ ହୋଇଯାଏ ବ୍ୟାଧିଗ୍ରସ୍ତ !

ଆପଣା ଜନର ହତାଦର ପାଇ

ଯଦି ହୁଏ କେବେ ତ୍ରସ୍ତ !