ସମୟ ଦେବନି କ୍ଷମା

କବି ବନ୍ଧୁ କୁହ ଲେଖିବ କେତେ ପ୍ରେମ କବିତା

ବୁଡି ଯାଉ ଅଛି କି ଅବା କରୁଣାର ସବିତା ।

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟର କାହାଣୀ କେତେ ଲେଖିବ ଆଉ

ମଣିଷ ମରଇ ଅସହ୍ୟ ହୁଏ ପ୍ରକୃତି ଦାଉ ।।

କିଏ ପତ୍ର ଲେଖେ ପ୍ରିୟାକୁ ବିଚ୍ଛେଦର କାହାଣୀ

ଶୁଣାନ୍ତି କିଏ ସେ ନିଜର ପ୍ରିୟା ବିରହ ବାଣୀ ।

ମାଓ ଆତଙ୍କିତ ବାରତା ଦୁଃଖୀ ପେଟର ଦାଉ

ଧରମ ଦାଣ୍ଡରେ ଦୁଃଷ୍କର୍ମ କେତେ ଦେଖିବା ଆଉ ।।

ଦେହଜ ପ୍ରେମରେ ପ୍ରେମିକା ପାସେ ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି

କବିତା ପଂକ୍ତିରେ ଫୁଟଇ ଫୁଲ ଫୁଟିଲା ଭଳି ।

ଲିଭି ଲିଭି ଆସେ ଜୀବନ ଦୀପ ଦେଖ ହେ ବନ୍ଧୁ

ମାଡ଼ି ମାଡ଼ି ଆସେ ଅନ୍ଧାର ସତେ କରାଳ ସିନ୍ଧୁ ।।

ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗେଇ କେତେ ଚାଟୁ ଶବଦ

କବିତାରେ ଲେଖେ ମିଳନ ଅବା ବିରହ ଛନ୍ଦ ।

ମା,ମାଟି ପାଣି ପବନ ପ୍ରଦୂଷଣ ପ୍ରବଣ

ସୀମାନ୍ତେ ବଇରୀ ଦେଖାଏ ଦେଖ ତା ଟାଣ ପଣ ।।

ପଢି ଏହି ପ୍ରେମ କବିତା କେତେ ଭଅଁର କିଟ

କାଟି ଦଳି ମହୁ ସହିତ ଫୁଲ କରନ୍ତି ନଷ୍ଟ ।

କାହିଁ ଗତି କାହିଁ ମୁକତି କାହିଁ କବି ଭାବନା

ସମୟ କେବେ ହେଁ ଦେଇନି କେବେ କାହାକୁ କ୍ଷମା ।।

କବି ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର , ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି , ଖୋର୍ଦ୍ଧା