ସ୍ମୃତି

 କୃତ୍ରିମ ହସରେ ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଛି

    ତୁମରି ସ୍ମୃତି କିନେଇ

ସେ ସ୍ମୃତି ରେ ଦିଅ ଅନେକ ସାନ୍ତ୍ବନା

  ଓଠ ମଧୂଭାଷା କହି ।

ଅନେକ ସପନ ଦୁଃଚିନ୍ତାର ଭୟ

   କଳ୍ପନାରେ ଭବିଷ୍ୟତ

 ବକ୍ଷରେ ଗାଲିଚା ବିଛେଇଛ ସତେ

   ବକ୍ଷଲଗ୍ନା ବିମୋହିତ ।

 ଆକଟ ବାଣୀକୁ ଆକୁଣ୍ଠ ରେ ପଢେ

    ମନ ପଢା ପୋଥି ତୁମେ

 ଭଲ ପାଇବାଟା ଫୁଲ ଟିଏ ନୁହେଁ

    ଦେବ ତୁମେ ମୋର ନାମେ ।

  ରୂପେ ଅନୁପମ ମୁଁ ହୁଏ ବିଭୋର

       ଉଦାସି ନୟେନେ ଦେଖି

ଦୀର୍ଘ ଶ୍ୱାସ ଟିଏ ମାରି ବସିପଡେ

    ସ୍ମୃତି ରେ ଭାସଇଁ ଆଖି ।