ସ୍ମୃତି

ସ୍ମୃତି ଗୋ ତୁମେ ଯେତେବେଳେ ଆସ

ଆଖି ମୋ ଭିଜେଇ ଯାଅ ।

କେବେ ହସ ହୋଇ କେବେ ଲୁହ ହୋଇ

ଅସରେ ବରଷି ଯାଅ ।

କଟୁ ମଧୁ ହୋଇ ନୀରୋଳା ମୂହୁର୍ତେ 

ସାଥି ମୋର ହୋଇଯାଅ ।

ମଧୁର ତୁମର ଶୀତଳ ପରଶେ

ଶିହରୀତ କରି ଦିଅ ।

ବଞ୍ଚିବାର ତୁମେ ଏକଇ ଭରସା

ଦୁଃଖ ସୁଖ ମିଶାମିଶି ।

ଜୀବନକୁ ମୋର ଆହ୍ଲାଦିତ କର 

ଗୋପନରେ ଆସିଆସି ।

ବଞ୍ଚିଥିବା ଯାଏଁ ଯେତେ ମୁଁ ତଡିଲେ

ତୁମେ ସାଥେ ଜୁଡିଥାଅ ।

କେବେ ହସ ହୋଇ କେବେ ଲୁହ ହୋଇ

ମତେ ଚୁମି ଯାଉଥାଅ ।

ଗୋପନ ତୁମେ ହୃଦୟ ଫରୁଆର

ସଞ୍ଚିତ ହୀରା ମୋତି ।

ଜକଜକ ହୋଇ ଝଟକୁ ଥାଅ ଗୋ

ସୃତି ତୁମେ ଅହୋ ରାତ୍ରୀ ।