ସ୍ମୃତି ପସରା

ଅପାସୋରା ସେଇ ଦୁର୍ବଳ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ମନ କୁ କରିବାକୁ ସିକ୍ତ

ଅବା ହସ୍ତ କରିବାକୁ ରିକ୍ତ

ହାତ ଠାରି ଡାକେ ଯିବାକୁ ଦୂରକୁ

ତଥାପି ମନ ମୋ ତ୍ରସ୍ତ ସନ୍ତପ୍ତ ।

ସେ ତ ମୋ ଆପଣା ଏକାନ୍ତ

ମୋ ଜୀବନ ରୁ କିଞ୍ଚିତ ଉଦ୍ଧୃତ

ତଥାପି ସାହସ ପାଇନି ଦେଖିବାକୁ ଫେରି

ନା ଅଟକିଛି.. ନ ଆଗେଇ ପାରିଛି

ସେଇ ଗତ .. ବିଗତ.. ବିସ୍ମୃତ .. ମୁହୂର୍ତ୍ତ..!

କିନ୍ତୁ କହିନି ତ ସେ କେବେ

ମୁଁ ଆଉ ନୁହେଁ ତୁମର

କି ଖୋଜିନି ବି କେବେ

ନିରୋଳା ସାନିଧ୍ୟ..ମୋହର ।

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଭୂଳିପାରିଲି କି କେବେ ..

ସେ ସବୁ ତ ଥିଲା.. କେବଳ.. ମୋ ଆପଣାର ।

ଭାବୁଥିଲି ମୁଁ ଆଗକୁ ଆସିଗଲି।

ସେଇ ଅଲିଭା ସ୍ମୃତି ଲିଭେଇ ଦେଇ.. କିନ୍ତୁ.

ଭାବୁଛି

ଏକାକୀ କିଏ..ତେବେ!! ବେସାହାରା!!

ମୁଁ.. ନା ..ସେ ଅସରନ୍ତି ସ୍ମୃତି ପସରା!!