ସ୍ମୃତି ପିଲାଦିନର

(ଛନ୍ଦ-କୌଶିକ)

ଚକ୍ଷୁ ଅନ୍ତରାଳେ ଭାତି ଦୋଳି ଖେଳେ

ସ୍ମୃତି ଯେତେ ପିଲାଦିନର

ଜୀବନ ମରୁର ଆହା ! କି ମଧୁର

ଶୈଶବର ସେ ସୁଧାଝର

ପାନେ ହୃଦୟ

ମହକି ଚହଟେ ମହକେ

ଭାବର ତରଙ୍ଗ ଖେଳି ପ୍ରତି ଅଙ୍ଗ

ହରଷକୁ ତୋଳି ଝଟକେ ।

ଧୂଳି ଖେଳ ସାଥୀ କୈଶୋରର ପ୍ରୀତି

ପିତାମାତା ଆକଟ ସ୍ନେହ

ମନ ତଳେ ଆଙ୍କି ଉଠଇ ପୁଲକି

ବିଭୋରିତ ପ୍ରାଣ ହୃଦୟ

ଆଜି ସେମାନେ

ସିନା କା' ପାଖରେ ନାହାନ୍ତି

ହେଲେ ଯେତେ ସ୍ମୃତି ପରବେଶେ ମତି

ସଭିଏଁ ଧସେଇ ପଶନ୍ତି ।

କୁଆଁର ପୂନେଇଁ ଗୀତ ଗାଇଗାଇ

ସଞ୍ଜରେ ନାଚି ଉଠେ ମନ

ପରବପର୍ବାଣି ମନ ନିଏ କିଣି

ପୁଣି ନାନା ଯାତ ମେଲଣ

ଗାଁ ତୋଟାରେ

ଶ୍ରୀରାଧା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ମିଳନ

ଆହା ! କି ଅପୂର୍ବ ସେ ଶୋଭା-ବିଭବ

ଥାଉ ଶ୍ରୀଚରଣେ ଧିଆନ ।