ସମ୍ପର୍କ

ସମ୍ପର୍କର ସୁତାଟିକୁ ମଜବୁତ କରି

ଧରିଛ ବୋଲି

ଆମେ ଚାଲିଛେ ସାଥି ହୋଇ ଏଯାବତ ।

ଫାଟକୁ ପ୍ରେମର ଫେଭିକଲରେ 

ଯୋଡିବା କଳା 

ତମକୁ ବେଶ୍ ଜଣା ।

ବେଳେବେଳେ ଫେଭିକଲର ଉପାଦାନକୁ

ମୁଁ ପଢି ବସେ,

ମୁରୁକି ହସେ ।

କେବେ କେବେ ବାଆ ବତାସରେ

ଦୋହୁଲୁ ଥାଏ ଆମ ସମ୍ପର୍କର ନୀଡ

ବାୟା ବସା ଭଳି । 

ଭାଙ୍ଗିନି କେବେ ।

କେମିତି ଭାଙ୍ଗନ୍ତା ଯେ ?

ଏକ ଅଭିଜ୍ଞ କାରିଗର ଭଳି

ତମେ ପରା ନିଜ ହାତରେ ଗଢିଛ

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରେମ ଆଦରର

କାଠି କୁଟା ଦେଇ ।

ବାରଶହ ବଢେଇଙ୍କ ଲୁହ ଲହୁରେ

ଠିଆ ହେଲା କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର

ମୁଣ୍ଡି ମାରି ମୁଣ୍ଡ ରଖିବାକୁ ଯାଇ

ଧରମା ଧରାଶାୟୀ ।

ଏବେ ଅର୍ଦ୍ଧ ଭଗ୍ନ କୋଣାର୍କ 

ଶିଳାରେ ଶିଥିଳ ମୂର୍ତ୍ତି ।

କିନ୍ତୁ ଆମ ସମ୍ପର୍କର କୋଣାର୍କ

ଏବେବି ସଦ୍ୟ 

ସଦା ହସହସ ଆମ ହସରେ ।

କେବେ ମୁଁ ଅଭିମାନ କଲେ,

ମହାଭାରତର ଧର୍ମଯୁଦ୍ଧ ଭୂମିରେ

କୄଷ୍ଣ ସଖାଙ୍କୁ ଗୀତା ଜ୍ଞାନ 

ଦେଲା ଭଳି, ତମେ ଦେଇଥାଅ

ସମ୍ପର୍କର ଜ୍ଞାନ, ଜଣେ ବିଚକ୍ଷଣ

ଅଭିଭାବକ ଭଳି ।

ବାସ୍, ନିମିଷକେ ଓହରି ଯାଏ

ମୋ ଅଝଟପଣିଆ

ସବୁ ବୁଝି ଘୋଷି ପକାଏ

ସମ୍ପର୍କର ସୂତ୍ର ସବୁ 

ପରିକ୍ଷାତ୍ରୀ ଟେ ଭଳି ।

ବିଶ୍ୱାସ ର ଭିତ୍ତିଭୂମି ଉପରେ

ଛିଡା ହୋଇଛି ଆମ ସମ୍ପର୍କର ମହଲ

କାନ୍ଥରେ ସରାଗର ପୁଟ୍ଟି

ତା ଉପରେ ପ୍ରୀତିର ରଙ୍ଗ ।

ମହଲ ନୁହେଁ ବରଂ

ସେ ପ୍ରେମ ର ମନ୍ଦିର

ଯାହାର ସୁରକ୍ଷା ଦାୟିତ୍ୱ

ତୁମ ଉପରେ ଦେଇ

ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବେଫିକର ।