ସିଧାକଥା ୭୫

ନିଜପୁଅ ସିନା ଦିଶଇ ସୁନ୍ଦର ହେଉପଛେ କଣା-କୁଜା,

ଭକ୍ତର ଆଖିକୁ ସବୁଠୁଁ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ମନ୍ଦିରର ଧ୍ୱଜା ।

ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ଫୁଲମାଳ ଧୂପ-ଦୀପ ଜାଳୁଥିଲେ,

ବରକୁ ସୁନ୍ଦର ପାଲିଙ୍କି ଆଗରେ ବାଘ-ଭାଲୁ ନାଚୁଥିଲେ ।

କନିଆଁକୁ ମଥା ଓଢଣୀ ସୁନ୍ଦର ଧୀରେ ଧୀରେ ଚାଲୁଥିଲେ,

ନନାକୁ ସୁନ୍ଦର ବେଦୀପରେ ବସି ମନ୍ତ୍ର ପାଠ କରୁଥିଲେ ।

କୃଷକ ପାଇଁ ତା' ବଳଦ ସୁନ୍ଦର ଶ୍ରମିକଙ୍କୁ ତା'ର କୋଡ଼ି,

ସୈନିକର ପାଇଁ ବନ୍ଧୁକ ସୁନ୍ଦର ପୁଲିସକୁ ତା' ପଗଡ଼ି ।

ଯଉବନେ ସବୁ ଦିଶନ୍ତି ସୁନ୍ଦର ଗଛକୁ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ,

ନଈକୁ ସୁନ୍ଦର ନାଆ ଚାଲୁଥିଲେ ଧାନ ପାଚିଗଲେ ବିଲ ।

ଗାଆଁକୁ ସୁନ୍ଦର ନଡ଼ିଆ ବଗିଚା ଆମ୍ବତୋଟା ସବୁଜିମା,

ଦାଣ୍ଡକୁ ସୁନ୍ଦର ଛୁଆ ଖେଳୁଥିଲେ ବାଛୁରୀର ଡାକ ହଁମା ।

ରଜାକୁ ସୁନ୍ଦର ସୁନାର ମୁକୁଟ ଗହଣା ନାରୀଙ୍କ ପାଇଁ,

ଦେଶକୁ ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱଚ୍ଛ ପରିବେଶ ପୋଖରୀରେ ପଦ୍ମ-କଇଁ ।

#ସିଧାକଥା