ଶୂନ୍ୟ ମଣ୍ଡଳ

ସରତ କୁମାର ଦାସ

କ’ଣ ବା ଛୁଇଁବି

କାହାକୁ ଛୁଇଁଲେବି

ନାହିଁ ନାହିଁର ଶୂନ୍ୟ ପଣ

ନୀଳ ନୀଳ ଆକାଶର

ପବନ ଭର୍ତ୍ତି ସ୍ଵର l

ତଥାପି ସେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଶୂନ୍ୟମଣ୍ଡଳରୁ

ଗୋଟିଇ ଆଣିବାକୁ ହୁଏ

ପ୍ରଜାପତିଙ୍କ ଉଡ୍ଡାଣ, ବିହଙ୍ଗଙ୍କ କଳରବ

ମହୁମାଛିଙ୍କ ମହୁ ତିଆରିର କୌଶଳ

ଖୋଳପା ଭିତରୁ କଚ୍ଛପ ମୁହଁର ଛଳ ଛଳ ପଣ l

ଏମାନେ ବି ଦିନେ

ମହମ ପରି ତରଳିଯିବେ

ଉଲ୍କାଟିଏ ପରି ମିଶିଯିବେ

ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ

ଏପରିକି ମୋ ଭାବ ସମୁଦ୍ରକୁ ମନ୍ଥନ କରି

ଶୂନ୍ୟତାକୁ ଆପଣେଇ ନେବେ

ନିଜସ୍ୱ ପଣରେ l

ଯାହା କିଛି ରହିଯିବ

ଧୁଳିକଣା ପରି ଊଡ଼ିବୁଲୁଥିବା

କିଛି ସ୍ମିତ ହସ, ସମ୍ପର୍କ, ଆବେଗ, ବିଶ୍ବାସ

ଓ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ ଉତୁରି ପଡୁଥିବା

କିଛି ଛଳ ଛଳ ପଣ

ଯାହାକୁ ନେଇ ଆଗାମୀ ବଂଶଧର ମାନେ

ସଜିଲ୍ ହଉଥିବେ

ସ୍ଵପ୍ନତ ନୁହେଁ

ବରଂ ବାସ୍ତବ ଶୂନ୍ୟମଣ୍ଡଳଟିଏ

ଗଢ଼ିବା ଅଭିପ୍ରାୟ ନେଇ l