ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ହସ

ହେ ବଂଶୀଧର  

ତୁମ ମନ ମତାଣିଆ ହସରେ ଭରିଛି

ଅୟୁତ ଅୟୁତ ଅବୁଝା ଲୁହ

ତୁମ କୁହୁକ କଥାରେ ରହିଛି ହେ କାହ୍ନା

କୋଟିକୋଟି ଗୋପନର କୋହ  

ହେ ପରମାନନ୍ଦ  

କେତେ କଳଙ୍କକୁ ଆଦରିଛ

କେତେ ଗାଳି ଅପମାନର ପିଇଛ ଗରଳ

କାନ୍ଦୁଥିବା ମନକୁ ହସାଇଛ

ନିଜେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କଳାକାହ୍ନୁ ଦିଶେ ସରଳ  

ହେ ରାଧାଈଶ  

ତୁମ ନାଲି ଟହଟହ ହସର ପଛରେ

ରହିଛି କେତେ ଅସହ୍ୟ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଯନ୍ତ୍ରଣା

କେତେ ମାଡ଼ ଖାଇଛ ହେ କାହ୍ନା

କେବେ ମାଗିନ ତ ଟିକିଏ ପାଉଣା  

ହେ ଦେବକୀନନ୍ଦନ  

ତୁମ ମନର ବେଦନା କେହି ବୁଝିଲେନି

ତୁମେ ନୁହେଁ କପଟିଆ ଲମ୍ପଟିଆ 

ନିଜକୁ ଜାଳିଛ ଓଠରେ ଅପୂର୍ବ ହସ ରଖି

ତୁମକୁ ବୁଝିବେନି କେହି ହେ ମୟୁରଚୂଳୀଆ।