ଶଦ୍ଦ ତୃଷାର୍ତ୍ତିନୀ

 ଶବ୍ଦ ତୃଷାର୍ତ୍ତିନୀ ମୁଁ

ଏକାନ୍ତେ ବସି ଯେତେବେଳେ

ଝରକା ପଟେ ଚାହେଁ

କାହିଁକି କେଜାଣି ଶବ୍ଦ ଗୁଡାକ

ମୋ ଚାରିଆଡେ ଖେଳାଇ ଯାଆନ୍ତି

କେତେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳନ୍ତି

ତ କେତେ ପଇଁତରା ମାରନ୍ତି

ଶବ୍ଦ ମୋର ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଦୁର୍ବଳତା

ଶବ୍ଦ ମୋର ଭୂଷଣାଳଙ୍କାର

ତା ବିନା ମୁଁ ଶୁଷ୍କ ପୁଷ୍କରିଣୀ

ତା ଅଭାବେ ମୁଁ ମୃତସତ୍ତା

ତା ଉପସ୍ଥିତିରେ ମୁଁ ପାଏ ଜୀବନ୍ୟାସ

କହିଯାଏ ମନର ଅହୁକା କଥା

ଏମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ତ ମୁଁ

ଭାସି ଭାସି ଯାଏ

ଅନେକ ଦୂର କବିତା ସ୍ରୋତହୋଇ

ଭୂଲି ଯାଏ ନିଜ ଠିକଣା ପରିଚୟ

ଅଜଣା ରାଇଜେ ବିଚରଣ କରେ

ସ୍ଵାଧୀନତାର ଡେଣା ଲଗାଇ

ସେତେବେଳେ ବୋଧେ ମୁଁ ସାଜ୍ଜେ କବୟିତ୍ରୀ

ନୈସର୍ଗିକ ଧରଣୀ ମୈତ୍ରୀ ।।