ସବୁଠୁଁ ସୁନ୍ଦର

ସବୁଠୁଁ ସୁନ୍ଦର କହିବା ତାହାକୁ 

ଯା ମନ ପ୍ରେମଓ କରୁଣା ଭରା,

ବଚନ ତାହାର ଅମୃତ ସମାନ

ଆହାକି ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଶୁଭଇ ପରା l

ରୂପ ବଡ଼ ନୁହେଁ ଜୀବନେ କେବେବି

ହୃଦୟସବୁଠୁଁ ବଡ଼ ଅଟଇ,

ସେଇ ମନଟିକୁ ସୁନ୍ଦର କହିବା

ଯହିଁ ମମତାର ଫଲ୍ଗୁ ଛୁଟଇ l

ରୂପ ଟି ଆମର ଦୁଇଦିନିଆ ଯେ

ଆଜି ଅଛି କାଲି ରହିବ ନାହିଁ,

ବୟସ କ୍ରମରେ ବଦଳିଥାଏ ସେ

ବୟସ ବଢିଲେ ରହେ ସେ କାହିଁ ?

ଆଖିରେ ପ୍ରକୃତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶେନି

ହୃଦୟ ତାହାକୁ ପରଖି ନିଏ,

ମନର ଭାବନା ପଢ଼ିପାରେ ଯିଏ

ସହଜେ ତାହାକୁ ସେ ଜାଣିଯାଏ l

ଆମ ପ୍ରଭୁ ସ୍ୱୟଂ ଜଗନ୍ନାଥ ନିଜେ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ର ପାରାବାରଅଟନ୍ତି,

ଆଖିରେ ତାଙ୍କର ଭକ୍ତ ମାନ ଙ୍କର

ହୃଦୟକୁ ପରା ପଢି ପାରନ୍ତି l

ପାଦ ପାଣି ନାହିଁ ସଂସାର ବୁଲନ୍ତି

ଭକ୍ତର ଭାବକୁ ସହଜେ ବୁଝି,

କରୁଣା ନିଦାନ ଭକ୍ତର ମଥାରେ 

ଦିଅନ୍ତି ତାଙ୍କରି ଆଶିଷ ସିଞ୍ଚି l

ଚକାନୟନ କୁ ହସଟି ସୁନ୍ଦର

 ପ୍ରେମରେ ବଶତା ସାରା ଜଗତ,

ଆଖିରେ ଆଖିକୁ ମିଶାଇଲେ ଥରେ

ସଂସାର ଭୁଲନ୍ତି ସବୁ ଭକତ l

ମାଆ କୁ ଦିଶଇ ତାପିଲା ସୁନ୍ଦର

ପିଲାର ଆଖିରେ ମାଆ ଟି ତାର,

ସ୍ନେହ ଓ ପ୍ରେମର ବନ୍ଧନେ ଯେ ଥାଏ 

ତା ଲାଗି ସଂସାର ସାରା ସୁନ୍ଦର l

 ରୂପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ନଦେଇ କେବେବି

ମନଟିକୁଯଦି ରଖିବା ପୂତ,

ସବୁର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବଢିଯାଇଥାଏ

 ଦିଶଇ ଜଗତ ଚାରୁ କେମନ୍ତ l