ପ୍ରଶାନ୍ତିରେ ସନ୍ଧ୍ୟା

ପ୍ରଶାନ୍ତି ଷ୍ଟେସନେ ଦେଖଇ

         ଅସ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ରବି

ହର ଦିଗବଳୟ ସେପାରେ

         କଳି ପାରୁନି ଛବି |

ଦୂରୁଁ ବିହଙ୍ଗମେ ଫେରନ୍ତି

        ନୀଡ଼ ବାହୁଡା଼ ବେଳ

ନୀଡ଼ରେ ଶାବକେ ଅନାଇ

        ଥିବେ କରିଣ ଗୋଳ |

କ୍ଷେତରୁ ଫେରନ୍ତି ଚାଷୀଏ

        ଧରି ହଳବଳଦ

ବତ୍ସା ପଲ ସହ ଗୋରୁ

        କରି ପଥେ ଶବଦ |

ଦିଗହରା କ୍ଷୁଦ୍ର ପକ୍ଷୀଟି

        ଉଡ଼ିଯାଏ ଆକାଶେ

ପୁଟ୍ଟପର୍ତ୍ତୀ ଗ୍ରାମେ ନିରେଖି

       ଡେଣା ଝାଡ଼ିଣ ଭାସେ |

ଏକ ମୁଁହା ହୋଇ ଗମନ୍ତି

       କେତେ ବିଦେଶୀ ଭକ୍ତ

ପ୍ରଶାନ୍ତିର ସନ୍ଧ୍ୟା ଭାବନା

       ସର୍ବେ କରେ ମୋହିତ |

ଚିତ୍ରାବତୀ ନଦୀ ଉଛୁଳି

       ପଡେ କେତେ ଆନନ୍ଦେ

ସାଇପାଦେ ଦେଇ ସମର୍ପି

       ଗାଏ ମଧୁର ଛନ୍ଦେ  |

ଛୋଟ ମୋଟ ଯେତେ ପାହାଡ଼

       ସାଇ ନାମେ ଗୁଂଜିତ

ମୁଖରିତ ହେଉ ଅଛନ୍ତି

       ଗାଇ ସନ୍ଧ୍ୟା ସଂଗୀତ |

ସୀମନ୍ତିନି ଗଣ ଦୁଆରେ

       ଜାଳି ସଂଜ ବଳିତା

ଘରେ ଘରେ ପୂଜି ସାଇଙ୍କୁ

       ଦେଇ ମନ ବାରତା |

ପ୍ରଶାନ୍ତିର ସନ୍ଧ୍ୟା ବୁଡ଼ାଏ

       ସାଇ ପ୍ରେମରେ ନିତି

ଆସ୍ତିକ ଭାବନା ଜଗାଇ

       ବାଣ୍ଟି ମାନବେ ପ୍ରୀତି |

ସେ ଅଭୁଲା ସନ୍ଧ୍ୟା ଏବେବି

       ଜମା ଭୁଲୁନି ମନୁଁ

ନିତି ସନ୍ଧ୍ୟାକାଳ ଆସିଲେ

      ରୋମାଞ୍ଚିତ ମୋ ତନୁଁ |