ପ୍ରିୟତମ

ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ କଥାହୁଏ 

ଦୁଃଖ ସୁଖ ବାଣ୍ଟେ

ଜନମରୁ ମରଣର

ମୁକ ସାକ୍ଷୀ ସିଏ; 

ନିମିଷେ ପାଖ ନଛାଡେ

ଛାଇ ହୋଇ ରହିଥାଏ,'

'ଭାବନା'ସେ ମୋ ପ୍ରିୟତମ

ମୁଁ ତା ପାଗେଳି ପ୍ରେମିକାଟେ।

କେବେ କରେ ରାଣୀ ମୋତେ

କେବେ ଭିକାରୁଣୀ

ସମୁଦ୍ରରେ ନିଆଁ ଲଗାଏ

ମରୁଭୂମିରେ କରେ ମରୁ ନିର୍ଝରଣୀ ;

ଖୁସିର ପାହାଡ ଦିଏ 

ଦୁଃଖର ବନ୍ୟା ଆଣିଥାଏ

ବନ୍ୟ କରେ ମନ

କେବେ ତପସ୍ୱିନୀଟିଏ।

ପ୍ରେମରେ ପକାଏ କେବେ

ପ୍ରତାରଣା ଦେଇ ମାରେ

ସ୍ୱପ୍ନର ନନ୍ଦନକାନନରେ

ସଂସାର ସୁଖେ ଜାଳେ ;

ଭାଙ୍ଗେ କେବେ ଏଇ ମନ

ଅବିଶ୍ବାସ, ଅପ୍ରେମ,ଅଶ୍ରଦ୍ଧା ହାତୁଡିରେ

ଭରସା ଉଡାଇ ନେଇ ବାଧ୍ୟ କରେ

 ଜୀଇଁବାକୁ ମରଣ।

ଆଜୀବନ ପ୍ରିୟତମ

ତୁମେ ମୋ ଭାବନା

ତୁମପାଇଁ ପ୍ରେମିଳ, ସ୍ବପ୍ନିଳ

ମନ ହୁଏ ମୋ ଆନମନା;

ତୁମପାଇଁ କଲମ ମୋ

ଲେଖୁଛି ଗଳ୍ପ କି କବିତା

ତୁମେ ମୋର ଖୁସି ଟିପେ

ଅନ୍ଧାରୀ ଜୀବନ ସବିତା।