ପ୍ରିୟା

ଓଷା ବାର ବ୍ରତ

ଚୁଲୀକୁ ଗଲାଣି

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଦେବ ପୂଜା  

ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସୁନ୍ଦରୀ

ମରେ ଝୁରି ଝୁରି

ସହି ନପାରନ୍ତି ଲଜ୍ଜା ।

ନିଜେ ନିଜକୁ କରନ୍ତି ନିନ୍ଦା  

ସକାଳ କୁସୁମେ ସକଳ ଯାତନା

ଖୋଜନ୍ତି ରଜନୀଗନ୍ଧା ।

କରି ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ରେ ପ୍ରୀତି  

ମିଶି ମାଗନ୍ତି ତୁମଠୁଁ ମୁକ୍ତି

ହେ..ମନ ମୋହିନୀ ଅଳକା ନନ୍ଦିନୀ 

ତୁମେ ଗୋ ଲାବଣ୍ୟବତୀ  

କୁହ ପାଇବିକି ତୁମ ପ୍ରୀତି ?

ପ୍ରିୟା...........।