ପ୍ରେମରେ ପ୍ରେମରେ

ରମଣିମଣି ପ୍ରାଣମିତଣି

       ଛାଡ଼ି ରହିଲ ଦୂରେ ,

ଜୀବନବନ ହୁଏ ଦହନ

       ଯିବ ଶମନପୁରେ ।

ଲେଖନୀଖନି ହୋଇ ସେ ତୁନି

       ରହି ନ ଭାଷେ ବେଶି ,

ହରଷରସ ଶୁଖି ନିରସ

        ଵିଷାଦ ମନହ°ସୀ ।

ପ୍ରମଦା ମଦାଳସୀ ମୋ ସଦା

        ନିକଟେ ଥାଅ ରହି ,

ସୁହାସ ହାସ କରି ମାନସ 

        ତୋଷ ଦିଅ କରାଇ ।

ଗ୍ରୀଷମ ସମୟରେ ବିଷମ

        ତାପ ହୁଅଇ ଯେବେ ,

ନିହାରହାର ପରି ମୋ ହାର

         ଶରୀର ତୁମ ତେବେ  

 ଦୁଃଖର ଖର ଗତି ମୋହର 

&

Advertisement

nbsp;        ମନ ଆଗାରୁ ଥିଲା ,

ନବିନା ବିନା ଦୁଃଖର ସିନା

         ପ୍ରତ୍ୟାଗମନ ହେଲା ।

କନ୍ଦର୍ପ ଦର୍ପ ବଢ଼ି ପ୍ରକୋପ

         ହେଲା ବେଳକୁ ବେଳ ,

ମାର୍ଗଣଗଣ କରିଣଟାଣ

         ମାରି କଲା ଆକୁଳ ।

ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ ଦିନ ନ ସରି ଦୀନ

          ଜନ ପରାୟକରି ,

ନାହିଁ ତ ହିତ ଦୁଃଖ ଅଶାନ୍ତ

         ଦେଲାଣି ମତେ ସାରି ।

ଅଶୋକଶୋକ ପାଶୋରାଲୋକ

         ଅଟ ମୋହର ସିନା ,

ଲୋତକତକ ଗଳେ ଏତକ

         ପ୍ରକାଶି ବିଡ଼ମ୍ବନା ।