ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା

ପ୍ରକୃତି ପୁରୁଷ ପ୍ରେମ ବଶେ ଏଇ ସଂସାର ହୋଇଲା ଗଢା

ସଜୀବ ନିର୍ଜୀବ ଏକ ଆରେକର ପାଇଁ ଦୁହେଁ ଯଥା ଗଢା ।

ସ୍ଥାବର ଜଂଗମ ସାଗର ପର୍ବତ ନଦନଦୀ ବୃକ୍ଷ ଲତା

କେଦାର କାନନ ସଂଗମ ବଢାଏ ପ୍ରକୃତିର ବିବିଧତା ।

ଋତୁଚକ୍ର ପୁଣି ଦିନ ରାତି ହୁଏ କାହାର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମାନି

ସାଗରର ଜଳ ବାଷ୍ପ ହୋଇଉଠେ ବରଷା ବାରିରେ ଧନୀ ।

ବୃକ୍ଷଲତା ଦିଏ ଫୁଳ ଫଳ ପତ୍ର ଯୋଗାଏ ସେ ଅମ୍ଳଜାନ

ପଶୁପକ୍ଷୀ କେତେ ଆଶ୍ରୟ ପାଆନ୍ତି ପଥିକକୁ ଛାୟାଦାନ ।

ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ନିର୍ଗତ ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳକୁ ଶୋଷିନିଏ ବୃକ୍ଷ ଲତା

ପ୍ରେମର ନିଗୁଢ ବାରତା ବଖାଣେ ଆମ ଏହି ବସୁମାତା ।

ସୃଷ୍ଟିର ଆଦ୍ୟ ଓଁକାର ଦିନରୁ ପ୍ରେମର ପରି ପ୍ରକାଶ

ଆଦାମ ଇଭ୍ କି ମନୁ ଶତରୂପା ପ୍ରେମର ସଭିଏଁ ବଶ ।

ପ୍ରେମ ମାନେ ନାହିଁ ବାଧା ବନ୍ଧନ ଧର୍ମ ଜାତି ଭେଦଭାବ

ପ୍ରେମରେ ପଡିଲେ ଅସାଧ୍ୟ ସାଧନ କରିପାରେଟି ମାନବ ।

ଲୈଲା-ମଜନୁ ସୋନି-ମହୀୱାଲ ହୀର-ରଂଜା ପରି ଯୋଡି

ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଯୁଗ ଯୁଗକୁ ଅମର ଗଲେଣି ସଂସାର ଛାଡି ।

ଦେଶପ୍ରେମ ଯାରେ ଉଦବୁଦ୍ଧ କରେ ଜୀବନ ଲଗାଏ ବାଜି

ଧରମା ଡେଇଁଲା ସାଗର ବକ୍ଷକୁ ଛାତି ପାତିଦେଲା ବାଜି ।

ସହୀଦ ଭଗତ ଖୁଦିରାମ ରାଜଗୁରୁ ସୁଖଦେବ ଆଦି

ହସି ହସି ଫାଶି ବରଣ କରିଲେ ଦେଶବାସୀ ମର୍ମଭେଦୀ ।

ପ୍ରେମ ମାନେ ନାହିଁ ସୀମା ସରହଦ ଲିଂଗଭେଦ କରେ ତୁଛ

ସିଂହ ସହିତ ମଣିଷର ଖେଳ ଗଛରେ ଉଠୁଛି ଗଛ ।

ପ୍ରେମର ଜୈତ୍ର ବାନା ଫରଫର ଯତ୍ର ତତ୍ର ସରବତ୍ର

ଧୃବ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଅମର ହୋଇଲେ ହରିପ୍ରେମ କରି ପାତ୍ର ।

ଅସହିଷ୍ଣୁତା ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାର ହେଲାଣି ଆଜ

ନିସ୍ୱାର୍ଥପର ପ୍ରେମ ମିଳେନାହିଁ ମନୁ ପୁତ୍ର ହେଜ ହେଜ ।