ଫିଟୁ ନଥିବା ପାଟି

ଫିଟୁ ନଥିବା ଲୋକର ପାଟି

ଫଟଉଛି ହାତ,

ଫାଟି ଯାଉଛି ମାଟି ଓ ମାଉଁସ

କୋଉ ଏକ ଦୋ ଦୋ ଚିହ୍ନା ଅନ୍ଧାରୀ ରାସ୍ତାରେ,

ଜାଣେନା ସେ କେବେଠାରୁ - 

ବିକି ଦେଇଛି ମନ ଓ ମାନକୁ

ହାଡକୁ ହିଡ କରି

ଲୁହକୁ ଲଙ୍ଗଳ ସଜେଇ

ଚିରି ଦେଇଛି ଛାତିର ପଞ୍ଜରା ।

ବିଲରୁ ଆଉ ବାହାରୁନି ବିହନ,

ବାଲି ଚରିଯାଉଛି ସାତପ୍ରାଣୀ କୁଟୁମ୍ବର - 

ତତଲା ପ୍ରଶ୍ୱାସ,

ସାହୁକାର ଓଳି ତଳେ ସତେଅବା ଖତେଇ ହେଉଛି

ରୃତୁମତୀ ବାଦଲର ଈର୍ଷା,

ବିଧବାର ବର୍ଣ୍ଣମାଳା ଭିତରେ ବି - 

ଦିଶୁନାହିଁ ପବନର ପିଠି

ପାଇବାକୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଟିକେ !!!

ଆକାଶଟା ଆଜନ୍ମ ଭିକାରୀ ବୋଲି -

ଜାଣି ସେ ନଥିଲା

ନହେଲେ ପେଟକୁ ପୋଷା ମନେଇ ଥାଆନ୍ତା ପିଲାବେଳୁ,

ଭୋକର ଭୟରେ ଭାସୁ ନଥାନ୍ତା

ତା' ପ୍ରିୟ ଲୋକର ମୁହଁ,

କଲବଲ କରି ଦେଖୁ ନଥାନ୍ତା -

ଅଶୀ ବର୍ଷ ରୋଗୀଣା ମାଆର ଦରଜ,

ପଖାଳର ପାଚେରୀ ଭିତରେ

ଖୋଜୁ ନଥାନ୍ତା ବାସି ରୋଟିର ବାସ୍ନା ,

ପରଘରେ ଖଟି ଖଟି

ଅଧା ପୃଷ୍ଠାର ଜୀବନ ଭିତରେ

ଜୀଇଁବାକୁ ବାଟ କଢ଼ାଉ ନଥାନ୍ତା ତା' ଭାରିଯା ।

ମାଟି ଫାଟିଲା ବୋଲିତ

ଛାତି ଫାଟି ଆଁ ହେଲା

କାର୍ତ୍ତିକର କାଠୁଆ ଜାଡରେ,

ଜାଗରରେ ଜଳିଗଲା ଜମିର ଜାତକ

ହୋଲିରେ ହଜିଲା ତାର ହସ୍ତାକ୍ଷର - 

ରଜରେ ରାଗିଣୀ,

ଖାଲିଯାହା ପଡିଥିଲା ପେଟର ଦରଜ ତଳେ

ସାହୁକାର ନାଲିଆଖି -

ଆଉ ଗୋଟେ ଅଧାଗଢ଼ା ଚାଷୀର ଜୀବନ ।