ନୀରିମାଖି କନ୍ୟା

ମୁଁ ନୀରିମାଖି ଅତି ଦୀନଦୁଃଖୀ

କନ୍ୟାଟିଏ ସଂସାରରେ,

ବାପା-ମା"ଛେଉଣ୍ଡ ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ

ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଆଶ୍ରା କରେ |

ମା"ମୋର ଆଗେ ଛାଡିଗଲେ ମୋତେ

ପଛେପଛେ ପିତା ମୋର,

ଛୋଟ ଭାଇ ମୋର କୋଳେ ଟେକିଦେଇ

ଚାଲିଗଲେ ବହୁଦୂର |

ଆଉ କିଏ ଅଛି ସାହାରା ମୋହର

ମୋ ଭାଇ ମୋର ନିଜର,

ମୁଁ ତାର ବାପା ମୁଁ ତାର ମାଆ

ମୁଁ ତାର ପରିବାର |

କୁନି ହାତେ ମୋର ମୋ ଭାଇ ଭବିଷ୍ୟ

ଆଶା ଅସୁମାରୀ ମୋର,

ମୋ ଦୁଃଖ ଦେଖିଲେ ଗଛର ପତ୍ର ବି

ଝରାଇବେ ଲୁହ ଧାର |

କେଉଁ ଜନମର କର୍ମଫଳ ପାଇଁ

ଏ ଜନ୍ମରେ ଦୁଃଖୀ ହେଲି,

ସର୍ବସ୍ୱ ହରାଇ ଜୀବନ ପଥରେ

ଅନାଥ ଆଖ୍ୟା ପାଇଲି |

ପିତାମାତା ଆଶିଷରୁ ଉଣାକଲ

ସ୍ନେହ ମମତାରୁ ଦୂର,

ମୋ ପରେ ଟିକିଏ ଦୟା ନରଖିଲ

କେମିତି ତୁମେ ଈଶ୍ୱର |

ଏତେ ବଡ଼ ଏଇ ଦୁନିଆଁ ବୁକୁରେ

କେହି ନାହିଁ ସାହା ମୋର,

ଅଜଣା ବାଟରେ ପଥ ହୁଡ଼ିଗଲେ

ଧରିନେବ ହାତ ମୋର |

ତୁମ ଚରଣରେ ମାଗୁଛି ଆଶରା

କରିବନି ବେସାହାରା,

ବରଦ ହସ୍ତ ମୋ ମଥାରେ ରଖିବ

ଯାଚିଦେବ ସ୍ନେହଧାରା |