ନୀରବତା

ତୁମ ମନ କଥା କହିଦିଅ ଖୋଲି

       ନୀରବେ କାହିଁକି ଛାଡି ଯାଅ ଚାଲି ।

ଭାଷା କି ତୁମର ଯାଇଛି ହଜି

      ଠିକଣା କୋଉଁଠି ପାଉନି ଖୋଜି ।

ହୃଦୟ ବନ୍ଦୀଶାଳା ରେ ପ୍ରେମ ପକ୍ଷୀ

      ମନଉପଵନେ ତୁମ ନୀଡ଼ ସେ ଖୋଜିଛି ।

ଚକ୍ଷୁ ଯୁଗଳ ତୁମ ଗଭୀର ସାଗର

      ହଯାଇଛି ସତ୍ତା ଯହିଁ କ୍ଷୁଦ୍ର ଜଳଧାର ।

ନୈରାଶ୍ୟ ବହ୍ନି ରେ ଜଳେ ଅନ୍ତର

      ନୀରବତା ସାଜିଛି ଶୃଙ୍ଗାର ଓଠ ଜଡତାର ।

ହୃଦୟ ବୀଣା ଯେହ୍ନେ ତୁମ ଗୁଣଗୁଣୀ

       ଝଙ୍କୃତ ହୁଅଇ ସଦା ଦିବସ ରଜନୀ ।

ସମୟ ତ ଚୀରସ୍ରୋତା ଯାଏ ବହିବହି

       ତୁମର ନୀରବତା ତାସଙ୍ଗେ ଯାଏନି ବହି ।

କରିଛ କି ତୁମେ ଏଦୃଢ଼ ପ୍ରତିଜ୍ଞା

     ବୁଝିକି ପାରିଛ ପ୍ରେମର ତ ସଂଜ୍ଞା!