ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପୁରୁଷୋତ୍ତମ

ଶ୍ରୀରାମ ହେ ତୁମେ ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ସେତୁ

ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ବୀର

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ତୁମ ଗାଥା ପ୍ରଭୁ

ଦେଇଥାଏ ସୁବିଚାର ।

ଚୈତ୍ର ମାସର ଶୁକ୍ଳ ନବମୀରେ

ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶେ ହେଲ ଜାତ

ଜଗତ ସ୍ଵାର୍ଥରେ ଜୀବନ ଅର୍ପିତ

ଆହେ ଦଶରଥ ସୂତ ।

ପିତୃସତ୍ୟ ପାଳି ସହାସ୍ୟ ବଦନେ

କରିଲ ବନ ଗମନ

ମର୍ଯ୍ୟାଦାବନ୍ତ ହେ ଭ୍ରାତୃ ପ୍ରେମେ ଭରା

ଦେଖାଅ ନୂଆ ଦିଗନ୍ତ ।

ପ୍ରଜାନୁରଞ୍ଜନେ ଥିଲ ତୁମେ ବ୍ରତୀ

ରୀତି ନୀତିରେ ପ୍ରବୀଣ

ସେବାରେ ଆଭାରେ ଜ୍ଞାନ ଗାରିମାରେ

ତୁମେ ଯେ ଥିଲ ଅଭିନ୍ନ ।

ମର୍ଯ୍ୟାଦାବନ୍ତ ହେ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇଛ

ମାଟି ପାଣି ପବନକୁ

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇଛ ଦୀନ ଶବରୀକୁ

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଯେ କୈବର୍ତ୍ତକୁ ।

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇଛ ତପଚାରୀଙ୍କୁ ଯେ

ମାରିଛ କେତେ ଅସୁର

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇଛ ପଶୁ ଓ ପକ୍ଷୀଙ୍କୁ

ହନୁ ,ଜଟାୟୁ ଯେ ସାର ।

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଦେଇଛ ଗୁଣ୍ଡୁଚିମୂଷାକୁ

ପିଠିରେ ଯେ ତିନି ଗାର

ନ୍ୟାୟ ପକ୍ଷ ନେଇ ଉଡାଇଛ ଧ୍ଵଜା

ତୁମେ ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ।

ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ହେ ମହାନାୟକ

ସର୍ବଗୁଣେ ବିମଣ୍ଡିତ

ଏକ ପତ୍ନୀ ବ୍ରତ ପାଳନ କରିଛ

ଆହେ ଜାନକୀଙ୍କ ଈଷ ।

ଶାନ୍ତ କାନ୍ତ ରୂପ କେଡ଼େ ମନଲୋଭା

ହାତରେ ଧନୁଷ ଶୋଭା

ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ପଣେ କିଏ ବା ଜିତିବ

ତୁମେ ବୀର ମହାଯୋଦ୍ଧା ।

ଭରତଙ୍କୁ ତୁମେ ଦେଇ ଅଛ ଜ୍ଞାନ

କର୍ମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ହେତୁ

ଅନାବିଳ ଭ୍ରାତୃ ପ୍ରେମେ ଯେ ପ୍ରଗଳ୍ଭ

ତୁମରି ହୃଦୟ ସିନ୍ଧୁ ।

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ବନ୍ତ ହେ ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ

ଧରାକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଆସ

ଧର୍ମର ଧାରାକୁ ଏଇ ଧରା ବକ୍ଷେ

ପ୍ଳାବିତ ଯେ କରି ଦିଅ ।

ହେ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ପ୍ରବୀଣ

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଶିଖାଇ ଦିଅ

ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖାର ମହତ୍ତ୍ୱର କଥା

କାନେ କାନେ କହିଯାଅ ।

ପିତୃ ଭ୍ରାତୃ ପ୍ରେମ ପ୍ରଜାନୁରଞ୍ଜନ

ଶିକ୍ଷା ଆଉ ଥରେ ଦିଅ

ତ୍ୟାଗର ଗାଥାକୁ ଏଇ ଧରା ପୃଷ୍ଠେ

ଆଉ ଥରେ ଦୋହରାଅ ।

ସୀମା ଉଲଙ୍ଘନ ବିପଦ ଡାକଇ

ଏ କଥା ମନେ ପକାଅ

ମର୍ଯ୍ୟାଦାବନ୍ତ ହେ ଆହେ ବୀର ଶ୍ରେଷ୍ଠ

ବିଶ୍ୱକୁ ଦିଶା ଦେଖାଅ ।