ମରୁଭୂମି

ମରୁ ମରୀଚିକା ଭଳି

ଆଶା ନିରାଶ ର ମରୁବାଲି !

ଦୂର ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି

ଡ଼ହ ଡହ ତତଲା ଅଶାନ୍ତ ପ୍ରହର !

କିଏ ଜାଣେ କେବେ

ବୃଷ୍ଟି ହେବ କି ନାଁ

କାକଟସ୍ ର ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଯନ୍ତ୍ରଣା

କେବେ ପୁଣି ଶିଶିର ସ୍ନାନ !

ବଦନାମ ମରୁ ଝର,

ପାରେ ନାହିଁ କରି ଅନନ୍ତ ତୃଷ୍ଣା ଦୂର !

ମରୀଚିକା ପଛେ ନିତି ଧାଏଁ ,

ସ୍ଵପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ କ୍ଷଣିକରେ

ଅପେକ୍ଷା ରତ ଦୁଇ ବାଟୋଇ

ତୃଷାର୍ତ୍ତ ପ୍ରାଣ କୁ ଦେଉ ଥାନ୍ତି ବୁଝାଇ

ଏଇତ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ର

ଅବସାନ ପ୍ରାୟ ପିଣ୍ଡରେ ପ୍ରାଣ କୁ ସାଇତି ଦେଇ

ବହିଯାଏ ଝଡ,

ବର୍ଷା ର ଆଗମନ ବାର୍ତ୍ତା ନେଇ

ଯାଯାବର ଖୋଜେ ଜୀବନ !

ମରୁଭୂମି ଛାତିରେ 

ବିତେ ଯହିଁ ନିସ୍ତବ୍ଧରାତି

ଜହ୍ନ ର ଶିତଳତା, ତାରା ଫୁଲ ମେଳା

ମନ ତଳେ ବିଭାବରୀ

ଆଙ୍କିଦିଏ ଚପଳା

ଜୀବନକୁ ଭିଡିନିଏ ମରୁ ମେଖଳା

ମରୁଭୂମି ଯହିଁ ଶୁଷ୍କ ସ୍ଵପ୍ନ ନାଚେ ଝୁମି ଝୁମି !!