ମୃତ୍ଯୁର ସତ୍ଯତା

ଅନ୍ଧକାର ସତ୍ଯ ପରି ମୃତ୍ୟୁ ମହା ସତ୍ଯ

କାହା ପାଖରେ ନ ଥାଏ ତା'ର ଆନୁଗତ୍ୟ।

ଜୀବନ ଏକ କୁହେଳି ମରିଚୀକା ପରି

ଅଢେଇ ଦିନ ଜୀବନ ଭରସା ନ କରି।

ବଡ ବଳିୟାର କାଳ ଦୟା ତା'ର ନାହିଁ

ଝାମ୍ପି ନେବ ଚୋରପରି ବଡ କୃର ସେହି।

ଅମର ନୁହେଁ ମାନବ ଚେତନା ହଜାଇ

ଗର୍ବ ଅହଙ୍କାର ମତ୍ତ କଳନା ନ ହୋଇ।

ମୃତ୍ଯୁ ଆଜି ଏହିପରି ଭାବନା ମନରେ

ପୁରଣ କରିବା ଯାହା ଅଛି କଳ୍ପନାରେ।

ରାବଣର ସ୍ୱପ୍ନ ଥିଲା ସରଗକୁ ଶିଢି

ଆଜି କାଲି କହି କହି ନ ପାରିଲା ଚଢି।

ପର ଉପକାର ମିଠା ଆଚରଣ ବଳେ

ମୃତ୍ଯୁ ପାରେ ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ଏ ମହୀ ମଣ୍ଡଳେ।