ମୋ ବାପା

ନାନା ଆକଟ      ତୁଣ୍ଡରେ କ୍ରୋଧ

ଜଗି ବସନ୍ତି ବାଟ

ନୀତି ନିୟମ      ଭଙ୍ଗ କରିଲେ

ମାରନ୍ତି କେତେ ଛାଟ ।

ସଙ୍ଗାତ ସାଜି      ରୁହନ୍ତି ପାଖେ

ଖେଳାନ୍ତି କେତେ ଖେଳ

ଗୁରୁ ସାଜି ବି      ପଢାନ୍ତି ପାଠ

ନକରି କିଛି ଆଳ ।

ପାଖେ ବସାଇ      ଶୁଣାନ୍ତି ନାନା 

ହୃଦୟ ଛୁଆଁ ଗଦ୍ୟ

ସାଙ୍ଗରେ ଧରି      ମେଳା ବୁଲାନ୍ତି,

ଦିଅନ୍ତି କେତେ ଖାଦ୍ୟ ।

ଦେହରେ ତାଙ୍କ      ପୁରୁଣା ଲୁଗା

ରଙ୍ଗହିନ ଜୀବନ

ସନ୍ତାନ ପାଇଁ      ଆଣନ୍ତି କିଣି

ରକ-ମାରି ଭୂଷଣ ।

ନୀତି ତାଙ୍କର      ସଂସ୍କାର ଭରା

ସ୍ପର୍ଶ କରିନି ମାୟା

ରାଗ ଭିତରେ      ଆଦର ଥାଏ

ମନ ଭିତରେ ଦୟା ।

ବଡ଼ ହେବାର      ସପନ ଆଗେ

ଦେଇ ନାହାନ୍ତି ଠକି

ଚାରି ପ୍ରହର      କରନ୍ତି କାମ

ନଯାଇ କେବେ ଥକି ।

ସମାଜ ଆଗେ      ଜୁଡନ୍ତି ହାତ

ପିଲାଙ୍କ ତ୍ରୁଟି ପାଇଁ

ଦୁନିଆଁ ସାଥେ      ଲଢନ୍ତି କେବେ

ଆଗରେ ଠିଆ ହୋଇ ।

ଆଖିର ଲୁହ      ଆଖିରେ ପିଇ

ରୁହନ୍ତି ସଦା ଖୁସି

ଅଭାବ ଭାର      କାନ୍ଧରେ ଧରି

ଚାଲନ୍ତି ହସି ହସି ।