ମନ ଝୁରେ

ମନ ମୟୁରୀ ମୋ କନକ ସୁନ୍ଦରୀ

    ରୂପବତୀ ରାଜ ଜେମା

ମରାଳ ଗମନୀ ଦରଶନ ଠାରୁ

   ମନରୁ ଯାଉନ ଜମା ।

ଅଳସୀ କନ୍ୟା ଅଦିନ ବନ୍ୟା ଗୋ

   ସପନ ଡଙ୍ଗାରେ ଭାସୁ

ରାଜହଂସୀ ପରି ଯେବେ ଚାଲି ଆସୁ

    ଚମ୍ପାଫୁଲ ପରି ବାସୁ ।

ମୁଖ ତୋ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଓଠଟି ରକ୍ତିମା

    ସଜ ଗୋଲାପର କଢି

ମଧୁଝରା ହସ ବଙ୍କିମ ଚାହାଣି

    ବିଧାତା ଦେଇଛି ଗଢ଼ି ।

ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ କୁମ୍ଭେ କଳା ନାଗୁଣୀ ପରାୟେ

  ବକ୍ଷୋଜେ ବେଣୀଟି ଦୋଳେ

ମୋହନ ମନ୍ତ୍ର କି ଲେଖିଛି ବିଧାତା

   ତୋର ଚୂର୍ଣ୍ଣ କେଶ ଛଳେ ।

ହେମାଙ୍ଗ ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ଗୋରୀ ଲୋ

    ବୀଣା ଜିଣା ବାଣୀ ତୋର

ଆଖିରେ କଜ୍ଜ୍ବଳ ଦିଶଇ ସଜ୍ଜଳ

   ଝୁରିହୁଏ ମନ ମୋର ।