ମନ ବସନ୍ତ କି ସୁନ୍ଦର

ବସନ୍ତରେ ରସା ରସାଣିତ ହେଲା ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ଗତି ଅନିଳ

ଅଙ୍ଗବଲ୍ଲରୀ କି ମଣ୍ଡି ଦେଇଅଛି ଲୋହିତ ପଲ୍ଲବ ଦୁକୂଳ

ସୁଜନେ, ଆସିଲାଣି ନବ ବସନ୍ତ

ତରୁ ଲତା ହସେ କୁସୁମ ପରଶେ ପରଭୃତ ଗାଏ ସଂଗୀତ ।

ତୋ ମନେ ବସନ୍ତ ହେଲା ଉପଗତ ମଳୟ ଯେମନ୍ତେ ଅଧୀର

ତୋ ଅଙ୍ଗର ରଙ୍ଗ ଗଲାଣି ବଦଳି ଦିଶୁଅଛୁ ବଡ଼ ସୁନ୍ଦର

ତେମନ୍ତେ, ହେଲାଣି ଆସି ତୋ ବେଭାର

ତୋଆଖି କୋକିଳ ଗୀତକି ଗାଉଛି ଫୁଲ ଯେହ୍ନେ ମୁଖମଣ୍ଡଳ ।

ସରସୀରେ ସରସୀଜ ପ୍ରଷ୍ଫୁଟିତ ମନକୁ ହରଣ କରଇ

ଗୁଣୁଗୁଣୁ ସୁରେ ଭ୍ରମର ପାଗଳ ହୋଇ ମକରନ୍ଦ ଲୁଟଇ

ସୁଜନେ, ଭ୍ରମନ୍ତି ଆହାକି ଉଲ୍ଲାସେ

ବିହଙ୍ଗମ କୁଳ ଅଳି ମାଳ ମାଳ ଉଡ଼ନ୍ତି ଆହାକି ହରଷେ ।

ତୋମନ ବସନ୍ତ ହୁଅନ୍ତେ ପ୍ରବେଶ ବକ୍ଷ ସରସୀରେ ସଜଳ

ସଜ ସରସୀଜ ‌ହେଲା ପ୍ରଷ୍ଫୁଟିତ ଦେଖି ଅଳି ଯେହ୍ନେ ପାଗଳ

ତେମନ୍ତେ, ଭ୍ରମର ସମାନ ବିହ୍ବଳ

ହୋଇଲା ରସିକ ଦେଖି ସେହି ରୂପ ମକରନ୍ଦ ପାନେ ବିକଳ ।

ବସନ୍ତ ଆସନ୍ତେ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ଧରଣୀରେ ନନ୍ଦନ ବନକି ପ୍ରବେଶ

ସଞ୍ଚରଇ ନବ ପୁଲକ ଅଚିରେ ବିଷାଦ ହୁଅଇ ବିନାଶ

ସୁଜନେ,ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ସକଳ

ପ୍ରାଣେ ମନ୍ଦାକିନୀ ଝରଇ କିଅବା ଶୁଭବାର୍ତ୍ତା କରେ ପ୍ରଚାର ।

ବସନ୍ତ ତୋମନ ନବୀନ ଯୌବନ ତୋ ଅନ୍ତର କରି ଚୁମ୍ଵିତ

ବସନ୍ତ ମାଧୁରୀ ମଦିରା ପାନରେ କରିଅଛି ସର୍ବେ ମୋହିତ

ତେମନ୍ତେ, ଉଦ୍ଦାମ ଉଲ୍ଲାସେ ସୁନ୍ଦରୀ

ଅଳକା ଭୁବନ ଶିରୀ ସୁରମ୍ୟ ତୋ ମନର ବସନ୍ତ ମୟୂରୀ ।