ମନ ବିବେକ'ଠୁଁ ଦୂରେଇ ନ'ଯାଉ

"ଜନମ" "ମରଣ" ଏଇ ତ ନିଶ୍ଚିତ

ସମସ୍ତଂକ ଜୀବନ,

ତା' ମଧ୍ୟେ କରୁଛେ ଯାତ୍ରା ଥିଲା ଯାଏ

ପିଣ୍ଡରେ ଆମ ପ୍ରାଣ ।

ଯାତ୍ରା ଶେଷେ ଯିବା ଛାଡ଼ି ନିଶ୍ଚିତ

ଏହି ଧରଣୀ,

ଦୁଃଖେ ସୁଖେ ଦିନ ଯାଉ କଟି, ନ'ରହୁ 

ଦୋଷ କିଛି ମୋର ପୁଣି।

ସଂସାରେ ଆସିଛି ଯେଣୁ ଉଭୟ ଦୁଃଖ 

ସୁଖ କର୍ମ-ଫଳ ନେଇ,

ଭୁଞ୍ଜିବାକୁ ହେବ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଯେହେତୁ

ଏଇ ମାଟି-ପିଣ୍ଡ ରହିଛେ ବହି ।

ସମୟର ଚକ୍ର ଗତି କରେ ବହୁତ 

ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ,

ଛାର ମଣିଷ, ଧନ ଓ ଶକ୍ତିର ଅହଂକାର

କିଆଁ କରିବାରେ ।

ମନ ଅଟେ ଗତିଶୀଳ, ଭଲ ମନ୍ଦ 

ବୁଝେ ନାହିଁ ସିଏ

ବିବେକ ଅନୁସାରେ ହୃଦୟରେ କାର୍ଯ୍ୟପନ୍ଥା 

ସ୍ଥିର କଲେ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ସିଏ ।

ଅସହାୟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ପରିହାସ କରିବାର 

ଚିନ୍ତା ଆସେ ଯଦି ମନରେ, 

ହୃଦୟକୁ ପଚାରିବା ସେତେବେଳେ ନିଜକୁ

ରଖି ସେହି ସ୍ଥାନରେ ।

ଦୁଃଖ ଅବା ସୁଖ ଯାହା ଥିଲେ ମୋର 

ମନ ସ୍ଥିର ଥାଉ,

କଦାଚିତେ ମୋ ମନ ବିବେକ'ଠୁଁ ଦୂରେଇ

ନ'ଯାଉ ।