ମା

ଗୋଟିଏ ଅକ୍ଷରେ ଗଢ଼ା ଶବ୍ଦ ଟିଏ

   ନାଆଁଟି ତାହାର ମାଆ,

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ନାହିଁ କେହି ତାର ସରି

   ଦେବାକୁ କରୁଣା ଦୟା l

ଏକଇ ଅକ୍ଷର ଏକଇ ଶବଦ

  ସଂସାରୀ ଏହାକୁ ଭେଦ,

ଏହି ଶବଦରୁ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଅଛି

  ପୂଣ୍ୟ ଓମକାର ନାଦ l

ଏହି ଶବଦକୁ ଯଦି ବୁଝିଗଲେ

  ହୋଇବୁ ଜଗତ ଜିତା,

ବୁଝି ନପାରିଲେ ହେବୁ ବାଟ ବଣା

  ଜଗତ ଲାଗିବ ପିତା l

ମାଆର ଗରଭ ସରଗ ସୁନ୍ଦର

  ସୃଷ୍ଟି ହୁଅଇ ଆମର,

ଅସରନ୍ତି ତାର ସ୍ନେହ ଓ ମମତା

  ଯେହ୍ନେ ଚିର ଝର ନୀର l

ମାଆର ହୃଦୟ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଶାଳ

  ସାଗର ଠାରୁ ଗଭୀର,

ମାଆର ମମତା ସ୍ବର୍ଗୀୟ ଉଦ୍ୟାନ

  ଅମୃତ ତାହାର କ୍ଷୀର l

ମାଆର କୋଳଟି ଅତି ସୁକୋମଳ

  ଲାଗେ ବଇକୁଣ୍ଠ ପୁର,

ସାର୍ଥକ ହୋଇବ ଜୀବନ ଆମର

  ମିଳିଲେ ଆଶିଷ ତାର l

ମାଆର କଥାରେ ପେଟ ପୂରିଯାଏ

  ହରିନିଏ ସବୁ ଦୁଃଖ,

ମାଆର ସେବାରେ ବଇକୁଣ୍ଠ ମିଳେ

  କଟିଯାଇ କୋଟି ପାପ l

ହସରେ ତାହାର ମୁକୁତା ଝରଇ

  ଭାବନା ତାର ମଧୁର,

ସନ୍ତାନକୁ ସଦା ରକ୍ଷା କରିଥାଏ

  ସହି ସବୁ ଅତ୍ୟାଚାର l

Advertisement

ଘନ ଅନ୍ଧକାରେ ଉଜ୍ଜଳ ଦୀପକ

  ଖରାରେ ଶୀତଳ ଛାଇ,

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ଠିଆ ହୁଏ ମାଆ

   ସୁରକ୍ଷା କବଚ ହୋଇ l

ପକ୍ଷୀ ଉଡ଼େ ଯେହ୍ନେ ଅନନ୍ତ ଆକାଶେ

  ମାଆର ପ୍ରୟାସ ବଳେ,

ଜୀବନ ଆମର ସଫଳ ହୋଇବ

  ମାଆ ଆଶୀର୍ବାଦ କଲେ l

ଅଧିର ହୁଅଇ ମାଆର ହୃଦୟ

   ସନ୍ତାନ ସଙ୍କଟେ ଥିଲେ,

ପୁଲକିତ ହୋଇ ଉଠେ ମାଆ ମନ

  ସନ୍ତାନ ଯଶ ଲଭିଲେ l

ପ୍ରଥମ ଗୁରୁଯେ ଅଟେ ଏହି ମାଆ

   ଧରିଥିଲା ଗର୍ଭେ ଯିଏ,

ବିପଦ ବେଳାରେ ମାର୍ଗ ପ୍ରଦର୍ଶନ

   କରିଥାଏ ପରା ସିଏ l

ଅନନ୍ତ ଅଟଇ ମାଆର ହୃଦୟ

  ଅନନ୍ତ ତାର ମମତା,

ଅନନ୍ତ ଅଟଇ ତାହାର କରୁଣା

  ଅନନ୍ତ ତାହାର ସତ୍ତା l

ମାଆର ମହିମା କହି ନପାରଇ

  ଏହି ତୁଣ୍ଡେ ମହାବାହୁ,

ମାତୃ ଋଣ କେବେ ଶୁଝି ନପାରିବି

  ଏହି ଜୀବନରେ ଆଉ l

ମାଆକୁ ସମ୍ମାନ କରେ ଯେଉଁ ଜନ

  ପୁଜେ ତାକୁ ହୃଦୟରେ,

ପ୍ରାଚୀନ ପୁରୁଷ ଆଶିଷ କରନ୍ତି

   ପରମାନନ୍ଦ ମନରେ l

ମାଗୁଛି ଆଶିଷ ଆହେ ଜଗଦୀଶ

  କୃପା କର ମୋହ ଠାରେ,

ଚିର କାଳ ଲାଗି ସେବା କରୁଥିବି

   ମମତାମୟୀ ପୟରେ l