ଲୁଣ୍ଠିତ ମନ

ଜୀବନ ପଥର ଯୌବନିକା ଠାରେ

ଯେବେ ରହିଯାଏ ମନ

ଜୀବନର ସ୍ୱାଦ କେବେ ମଧୁମୟ

ଆଉକେବେ ପ୍ରାଣହୀନ ।

ରୂପସୀ କଳିକା ଯେବେହୁଏ ଦେଖା

ଲୁଣ୍ଠିତ ହୁଅଇ ମନ

ହୃଦ ଆଭିଜାତ୍ୟ ବିଖଣ୍ଡିତ ହୁଏ

ଦିବସେ ଦିଶଇ ଜହ୍ନ ।

ଚଞ୍ଚଳ ଶରୀର ଅଚଳ ପରାଏ

ସ୍ଥିରହେଇ ରହିଯାଏ

ଦୁନିଆ ଆଗରେ ଦୋଷୀଟିଏ ହୋଇ

ପ୍ରେମପ୍ରୀତି ଝୁରିହୁଏ ।।