ଲୁହ ନଈ

ଅଗନା ଅଗନି ବନସ୍ତକୁ ଡେଇଁ

     ଯାଉଛି ଝରଣା ଡେଇଁ ଡେଇଁ ,

ଲୋକେ ତ କହନ୍ତି ବରଷା କାନ୍ଦୁଚି

     ବହି ଯାଏ ଲୁହ ନଈ ହେଇ ।

ଲୁହ ନଈ ଯେବେ  ସାଗରେ ମିଶିଲା

        ସାଗର ପାଣି ହେଲା ଲୁଣିଆ ,

ପଚାରିଲେ କହେ ଧୋକାବାଜ୍ ସୁଖ

       ଦୁଃଖ ତ ବାରମାସୀ କୁଣିଆଁ ।

ଏକା କାନ୍ଦୁ ନାହିଁ   କାନ୍ଦନ୍ତି ଅନେକେ

        ସମଦୁଃଖି ସରବେ ମିଶଇ ,

ଛୋଟ ଛୋଟ ଦୁଃଖ ମିଶି ହେଲେ ଏକ

        ବହି ଗଲେ ହେଇ ଲୁହ ନଈ ।

ଗେଲବସର ର   ଦିନ ସରି ଗଲେ

        ଗେଲ ଝରି ଯାଏ ଲୁହ ହେଇ ,

ବାପା ଭାଇଙ୍କର  ବୁଝୁନି ଅନ୍ତର

        ସୁଖ ଆସିବକି ଦୁଃଖ ନେଇ ?

ଗୋପନ ସପନ   ଗୋପ ପୁରେ ଥୋଇ

         ଚାଲି ଯାଏ କାହ୍ନୁ ଧୋକା ଦେଇ ,

ବିରହୀ ରାଧିକା   କାନ୍ଦେ ଏକା ଏକା

        ନୀରବରେ ଝରେ ଲୁହ ନଈ ।

ଲିଭିନି ଅଳତା    ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ଶଙ୍ଖା

        ପୋଛିଲେ ସିନ୍ଦୂର ମଥା ନଇଁ ,  

କଅଁଳ ଛାତିର  ବହଳ କୋହ ତ

        ବହେ ଧାର ଧାର ଲୁହ ହେଇ ।

ଭେଣ୍ଡିଆ ପୁଅଟା  ମାଆ କୋଳ ଛାଡ଼ି

        ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଗଲେ ଯମ ପୁର ,

ମମତା ବୁଝେନି   ଜୀବନର ଖେଳ

         ଝରି ଯାଏ ଲୁହ ଝରଝର ।

ଭଲ କରି ପୁଅ  ଚିହ୍ନିନି ଦୁନିଆଁ

        ଦୁନିଆଁ ଛଡ଼େଇ ନେଲା ତା ମା' ,

ସୁଖ ଝୁଲଣାରେ  ଝୁଲାଉଛି ବାପ

        ତଥାପି ବୁଝୁନି ଲୁହ ଜମା ।

ଏମିତି ଅନେକ  ଛୋଟ ଛୋଟ ଲୁହ

         ମିଶି ହୁଏ ବଡ଼ ଲୁହ ନଈ ,

ଆନନ୍ଦର ଲୁହ  ମରୁ ନଈ ପରି

         ଦୁଃଖର ସାଗର ରେ ଛୁଏଁ ନାହିଁ ।