ଲଭ୍ ୟୁ ବାପା

ଝିଅକୁ ପଚାରିଲି କୁହ ଶବ୍ଦଟିଏ,

ଲେଖିବା ଗୋଟେ ଭଲ କବିତା,

ଝିଅଟି କହିଲା ଲେଖି ଦେଖ,

ଶୀର୍ଷକ ଲଭ୍ ୟୁ ବାପା । 

ଭାବି ଭାବି ଥକିଗଲି ମୁଁ,

ଝିଅ ମୁଣ୍ଡକୁ କେମିତି ଜୁଟିଲା,

ଛୁଆ ସରାଗେ କହନ୍ତି କେତେ,

ଏଇ କଥାଟା କେମିତି କହିଲା । 

କହିଥାଆନ୍ତା ଯଦି ଖେଳଣା ବୋଲି,

ଅବା ଚିଡିଆଖାନା କି ଉଦ୍ୟାନ,

ବିଦ୍ୟାଳୟ କଥା, ରେଳଗାଡ଼ି କଥା,

ହଉ ଅନ୍ୟ କୋଉ କଥାମାନ । 

କିଛି କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମୁଁ,

ଫେରିଲି ମୋ ବାଳୁତ କାଳେ,

ବାପା ମାଆଙ୍କ ସ୍ନେହ ମମତା,

ପୁଣି ଆକଟ ବେଳେ ବେଳେ । 

ନିଜେ ନଖାଇ କଷ୍ଟେ ଥାଇ,

କେମିତି କରନ୍ତି ଛୁଆ ଯତ୍ନ,

ନଭାବି ପୁଅ ଝିଅ ଅନ୍ତର,

ମଣନ୍ତି ଅମୁଲ୍ୟ ସନ୍ତାନ ରତ୍ନ । 

ମନ ହୁଏ ଆନନ୍ଦେ ଉଚ୍ଛନ୍ନ,

ଯେବେ ରୁହନ୍ତି ଖୁସିରେ ସନ୍ତାନ,

କନ୍ୟା ପୁତ୍ରର ଭେଦ ନଭାବି,

ମଣନ୍ତି ଦୁହେଁ ଅଟନ୍ତି ସମାନ ।