କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରୀତି କାବ୍ୟ

୦୧

ଆଦୋୖ ଡରିଲାନି !

ଝିଟିପିଟିକୁ ଦେଖି ଡରିଯାଇ

ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥିବା ଝିଅଟି

କେଜାଣି କେମିତି!

ଆଜି ତା' ଛଳନାର ଛୁରୀରେ

ମାେ ହୃଦୟକୁ ମାରି

ଜଘନ୍ୟ ହତ୍ୟାକାଣ୍ଡ କରିବାକୁ 

ଆଦୋୖ ଡରିଲାନି !

୦୨

ନଜର

ମୁଁ ତା ପାଇଁ ଯାହା ଲେଖୁଥିଲି 

ତାହା "କବିତା"

ଆଉ ସିଏ ମୋ ପାଇଁ ଯାହା ଲେଖୁଥିଲା 

ତାହା "ଚିଠି" !

୦୩ 

କଲମ

ତୁମେ,

ଆମ ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ

ବସ୍ ରେ ଦେଇଥିବା କଲମଟିକୁ

ଆଜି ବି ସାଇତି ରଖିଛି ।

ସେଥିରେ କେବଳ

ତୁମ ପାଇଁ କବିତା ହିଁ ଲେଖୁଛି !

୦୪

ଆକାଶର ଚାନ୍ଦକୁ ଦେଖ

କିଏ ତାକୁ ଜହ୍ନ କୁହେ ତ

କିଏ ତାକୁ କୁହେ ଶଶାଙ୍କ,

ଆଜି ମୋ'ର ପ୍ରେମକୁ ଦେଖ

କିଏ ତାକୁ ମହାନ୍ କୁହେ ତ

କିଏ ତାକୁ କୁହେ କଳଙ୍କ !

୦୫

ସ୍ବାର୍ଥ

ତା ପାଖରେ ଏମିତି କ'ଣ ଅଛି ଯେ,

ମୁଁ ତାକୁ ପାଇବାକୁ ପାଗଳ ?

ଆଉ ମୋ ପାଖରେ ଏମିତି କ'ଣ ନାହିଁ ଯେ,

ସେ ମାେ ଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯିବାକୁ ବ୍ୟସ୍ତ ?

୦୬

ସନ୍ଧ୍ୟା

ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ହିଁ ତୁମ କଥା ମନେପଡେ ନା'

ତୁମ କଥା ମନେ ପଡିଲେ ସନ୍ଧ୍ୟା ହୁଏ ?