କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

କେତେ ଜନ୍ମର ପୁଣ୍ୟରେ ଆମେ

ପାଇଛୁ ମଣିଷ ଜୀବନ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପଥରେ ଆଗେଇ ଯିବା

ପୂର୍ଣ୍ଣହେବ ସବୁ ସପନ ।

ନିଜେ ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କର

ଅହଁଭାବ ରଖ ନାହିଁ

ଏକତା ହୋଇ ରହିଲେ ଭାଇ

ବିପଦ ଆସିବ କାହିଁ ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପରାଣ ହୋଇ ଚାଲିବା

ଅନ୍ୟକୁ ଦୁଃଖ ନ ଦେବା

କୃପଣତା ଭାବ ପୋଷଣ ନ କଲେ

ଦିଗ୍ ବିଜୟୀ ହେବା। 

ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନ କାଳଚକ୍ରେ ବନ୍ଧା

ଅଟଇ ମାଟିର ପିଣ୍ଡ

କେତେବେଳେ ଆସି ଯମ ନାଶିଦେବା

ମିଲିଣ କଠିନ ଦଣ୍ଡ ।

ଜନମି ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ସୁକାର୍ଯ୍ୟ କରିଲେ

ପାଇବ କେତେ ସମ୍ମାନ 

ଅନ୍ୟର ଦୁଃଖରେ ଦୁଃଖିତ ନ ହେଲେ 

ସିଏ ପଶୁଠାରୁ ହୀନ।