କୃଷକ

ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡରେ ମାରି ସେ

ଫଳାଏ ମାଟିରେ ସୁନା,

କୃଷକ ଭାଇ ର ପରିଶ୍ରମରେ

ଆମ ମୁହଁରେ ମିଳେ ଦାନା । ୧

ଖରା ବରଷା ଶୀତ କୁ ନ ଡରି

ହଳ ଲଙ୍ଗଳ ଧରି ଯାଏ,

ବନ୍ଧୁର ଭୂମିରେ ସ୍ଵେଦ ନିଗାଡି

ଉର୍ବର କରାଇଥାଏ । ୨

ଭିନ୍ନ ରକମର ଫସଲ ଖେଳେ

ସବୁଜ କ୍ଷେତରେ ତାର,

ମାଟି ମା ର ଯୋଗ୍ୟ ପୁଅ ସେ

ତୁଳନା ନାହିଁ ଯାର । ୩

ତା ପାଇଁ ହସେ ଜୀବ ଜଗତ

ମୁଠାଏ ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ,

ତଥାପି ଆଜି ସେ ଦରିଦ୍ର ଅଟେ

ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବା ପାଇଁ । ୪

ନିଷ୍ପେସିତ ସେ ସମାଜ ଭିତରେ

ସମ୍ମାନ ତା ପାଇଁ କାଇଁ?

ସଭିଙ୍କୁ ଖାଦ୍ୟ ଯୋଗାଏ ସିନା

ତା ପେଟକୁ ମୁଠେ ଦାନା ନାହିଁ । ୫

କୃଷକ ନଥିଲେ କୃଷି ହେବ ନାହିଁ

ମିଳିବନି ଖାଦ୍ୟ ଶସ୍ୟ,

ଭୋକ ଉପାସରେ ସଭିଏଁ ସଢ଼ିବେ

ଜୀବନ ହୋଇବ ଶେଷ । ୬

ବେଳ ଅଛି ଭାଇ ସୁଧୁରି ଯାଅ

କୃଷକ ଭାଇର କର ଇଜ୍ଜତ,

କୃଷକ ହସିଲେ ହସିବ ପୃଥିବୀ

ହସିବ ସାରା ଜୀବ ଜଗତ । ।