କଳା ମେଘ

କଳା ଘୁମର କବରୀ ସଜେଇ 

   ଦୂର ପାହାଡ଼ କୋଣୁ ଆସେ ଘନେଇ 

ତାହାରି କୋଳେ ଚପଳ ଖେଳେ 

  ଝଲସି ଉଠେ ଏ ସମଗ୍ର ମହୀ ।

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଅନ୍ଧକାର ଘୋଟି ଯାଏ 

  ବଜ୍ର ନାଦରେ କମ୍ପି ଉଠେ ଧରଣୀ 

ପ୍ରଖର ବେଗରେ ବହେ ପବନ 

   ପାଦପ ଗଣେ ଅସ୍ଥିରେ ଭୂଇଁରେ ଲୋଟଇ ।

ରୂପବତୀ, ମଧୁମତୀ, ଋତୁମତି ବର୍ଷା 

  ଯେବେ ପ୍ରଳୟଙ୍କରି ରୂପ ଗୋଟା ବହଇ

ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ବାରି ଧାରା ଗଗନୁ 

   ପ୍ରବଳ ବେଗରେ କି  ଝରି ଆସଇ ।

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ପରି ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ 

    ନଦୀ ନାଳ କୂଳ ସେ ଲଂଘଇ 

କଲ୍ୟାଣ କାରିଣୀ ସଂହାର କାରିଣୀ 

    ଯେବେ ରୂପକୁ ବହି ସବୁ ନାଶଇ ।