କିଏ ପାରିବ କାହ୍ନୁକୁ ଛୁଇଁକି

   ରାଇ ଡରୁଥିଲା ଛାଇକି

        ଗୋପୀ ଡରୁଥିଲେ ଛଇକି

   ନଜରକୁ ଡରି  ମାତା ଯଶୋମତି

         କଳା ଦେଉଥିଲେ ନାଇକି

   କାହ୍ନୁ ଡରିବ କାହାକୁ କାହିଁକି

        କିଏପାରିବ କାହ୍ନୁକୁ ଛୁଇଁକି ..... ।

      ନନ୍ଦ ଡରୁଥିଲେ ଗୋପପୁର ଛାଡି

           ପୁଅ କାଳେ ଚାଲିଯିବ

     ଚନ୍ଦ୍ରାବଳୀ ଡରେ କାହ୍ନୁ ସାଥେ ଭାବ

           ରାଧା କାଳେ ଜାଣିଦେବ

     ଇନ୍ଦ୍ରର କୋପକୁ  ଗୋପ ଡରୁଥିଲା

         କାହ୍ନୁ ଟେକିଲା ମନ୍ଦର ଗିରିକି

    ଇନ୍ଦ୍ର ଗରବକୁ ଦେଲା ଚୁରିକି ....।

   ଏ କୂଳେ ମଥୁରା ସେକୂଳେ ଗୋପଲୋ

         ମଝିରେ ଯମୁନା ନଈ

   ଅଭିଶାପ ଡରେ  ଗୋପ ରାଇଜକୁ

         କଂସ ପାରିଲାନି ଛୁଇଁ

  ପଠାଇ ଅକୃର   କପଟରେ ଭଲା

       ସେତ ଭଣଜାକୁ ଗଲା ନେଇକି

          ନିଜେ ମରିଲା ମଞ୍ଚାରୁ ଡେଇଁକି ....।