କିଏ ଆସିଲା

କିଏ ଆସିଲାରେ କିଏ ଆସିଲା

ଚନ୍ଦନ ବାସିଲା ତୁଳସୀ ବାସିଲା

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ମେଘ ଉହାଡରେ

ମନ୍ଦମନ୍ଦ ହସି ଚାନ୍ଦ ଦିଶିଲା ।

ଦେବକୀ ମୂର୍ଛିତା ବସୁଦେବ ଚିନ୍ତା

କ°ଶ ରହିଅଛି ଚାହିଁ

କଅଁଳ ଶିଶୁ ତା ଜନମ ବଇରୀ

ମୁକୁଳିବା ବାଟ ନାହିଁ ।

ଅବସାଦ ଯେବେ ବାଦ କରୁଥିଲା

ଅମୃତ ହୋଇଲା ବୃଷ୍ଟି

ଚକିତ ହୋଇଲେ ବସୁଦେବ ଦେଖି

ଇଏକି ଅପୂର୍ବ ସୃଷ୍ଟି !

ଧନ୍ୟ ସେହି ମାୟା ଅପରୂପ କାୟା

ବନ୍ଦୀ ଶାଳେ ସତେ ପ୍ରକଟ ହେଲା ।

କିଏ ଆସିଲା

ନୀଳ ମେଘ କାନ୍ତି ମଣି ଝଟକନ୍ତି

ପୀତାମ୍ବର ଦେହ ବାସ

ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ଗଦା କମଳ ର ଶୋଭା

ଚତୁର୍ଭୁଜ ହସହସ ।

କିରିଟି କୁଣ୍ଡଳ ହସ୍ତରେ କଙ୍କଣ

କଟିରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁତା

ପାଦରେ ନୁପୁର ରୁଣୁଝୁଣୁ ହୁଏ

ହୃଦେ ପଦକ ପଇତା ।

ଜନକ ଚକିତ ଜଗତ ଆସ୍ବସ୍ଥ

ତମସା ତିମୀର ପାହି ଆସିଲା !

କିଏ ଆସିଲା

କଅଁଳ କଳି ର ମଧୁର ବାଣୀ ରେ

ବସୁଦେବ ଚଳିଗଲେ

ନନ୍ଦ ଉଆସରେ ପୁତ୍ରକୁ ଛାଡିସେ

କନ୍ୟା ଧରି ଲେଉଟିଲେ ।

ହଟିଗଲା ମାୟା ଶୁଣି କୁଆଁ କୁଆଁ 

କ°ସ ପୁରେ ବାର୍ତ୍ତା ଗଲା

ପୁତ୍ର ନୁହେଁ କନ୍ୟା ଜନମ ନେଇଛି

ରାଗେ କ°ସ ଗରଜିଲା ।

କଚାଡି ମାରନ୍ତେ ଖସିଯାଇ କନ୍ୟା

ଗୋପେ ବଢେ କୃଷ୍ଣ ହସି କହିଲା ।

କିଏ ଆସିଲା ।