କି ଶକ୍ତି ତାର

ଭୟ କଲେ ସେ ଜୋରେ ଜୋରେ

ଉଠେ ପଡେ

ଦୌଡ଼ିଲେ ବି

ତୀବ୍ର ହୁଏ ତାର ଗତି

ହାତ ମୁଠା ପରି 

ଅଥଚ କେତେ କଥା ଧାରଣ କରିବା ଶକ୍ତି ତାର ।

ବିଶ୍ୱର ସମସ୍ତ ସ୍ଥାସ୍ଥାନ 

ତା ଆଗେ ସାନ ତ ହୁଏ;

କେତେ କଥା,ବ୍ୟଥା,ମୁହଁ ସ୍ମୃତି,ଘଟଣା

ଏ ମନେ ରଖିବା ପାଇଁ କି

ସେଇ କୋଠରୀରେ ଜାଗାଟେ ଥାଏ

ନୁହେଁ କି ବିସ୍ମୟ ଇଏ ।

ଭାରି ଦରଦୀ

ଅଭିମାନୀ 

ସ୍ନେହ ସମ୍ପର୍କ କାଙ୍ଗାଳ 

ପ୍ରେମ ପାଇଁ ହାଇଁ ପାଇଁ ହୁଏ

ଏହା ପାଇଁ ନୀତି ମରି ପୁଣି ନିତି ଜୀଏଁ ।

ଆଖି ନାହିଁ

କିନ୍ତୁ ସବୁ ଦେଖି ପାରେ

ଅଶିକ୍ଷିତ

ହେଲେ ବି ପଢି ପାରେ

ସବୁ ଭାଷା ସବୁ ବହିର ଅନ୍ତର

ଛୁଇଁ ଦେଇ କହି ପାରେ

କି ଘଟୁଛି ଭିତର

ବିଚିତ୍ର ସେ ହୃଦୟଟି ମୋର।