କବିତା କାନନ

         

ସୁନ୍ଦର ଅତି ସୁନ୍ଦର ଲାଗେ

               କବିତା କାନନ,

ଫୁଲେ ଫୁଲେ ବାସ ଭରି ଥାଏ

             ଶୋଭାର ଭୁବନ ।

ପଦ ପଂକ୍ତିର ପାଖୁଡ଼ା ମେଲି

             ଦିଶେ ମନୋହର,

ଭାବର ମହକ ଥାଏ ଭରି

              ହୃଦେ କରି ଘର ।

ମୁଗ୍ଧହୁଏ ଭାବୁକ ଦର୍ଶକ

              ପାଏ ଶାନ୍ତି ତୃପ୍ତି,

ହୁଏ ପୁଣି ଆତ୍ମହରା

              ନ ଥାଏ ସମାପ୍ତି ।

ବିଷାଦେ ଜଞ୍ଜାଳେ ଚିର ସାଥୀ

            &n

Advertisement

bsp; ସଞ୍ଚାରେ ଜୀବନ,

ପ୍ରାଣର ସ୍ପନ୍ଦନେ ଏ ଇନ୍ଧନ

             ଆଶା କରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ।

କବିତା କାନନ ଏଇ ମନ

               ହୃଦୟ ଫଗୁଣ,

ନିତି ନିତି ଫୁଟେ ସଜ ଫୁଲ

              ଲାଗଇ ପାର୍ବଣ ।

ଇଚ୍ଛାମାନେ ସବୁ ପ୍ରଜାପତି

             ସଂଗୀତେ ତନ୍ମୟ,

ନବରସ ପାନରେ ମୋହିତ

               ଚିର ମଧୁମୟ ।

କବିତା କାନନେ ଭ୍ରମି ଭ୍ରମି

              କାଟିଲେ ସମୟ,

ଶରୀରରୁ କ୍ଳାନ୍ତି ହୁଏ ଦୂର 

              ମନ ନିରାମୟ ।