କବି ସ୍ରଷ୍ଟା ନୂତନତା ଭରି ଦିଏ
କବି ସ୍ରଷ୍ଟା ନୂତନତା ଭରି ଦିଏ
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ପାଠକେ ଏହି ମୋ ଲେଖାରେ ସ୍ୱୀକାର
କରୁଛି କବିତା ଲେଖିବା ମୋର ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ
ଓଡିଆ ମୋ ମାତୃଭାଷା ପାଠକ ଜଣେ ମୁଁ ଲେଖୁଛି କିନ୍ତୁ
ସାହିତ୍ୟ ସାଧକ ହୋଇ ପାରି ନାହିଁ |୧|
ଓଡିଆ ଭାଷାର ଉନ୍ନତି ନିମିତ୍ତ ମୋର ତ ଭାରି ଇଚ୍ଛା ମୋ
ଭାଷା ସାହିତ୍ୟକୁ ଜାଣିବାର ପାଇଁ
ଛୋଟ ମୋର ମନ ମାନସରେ କବି ଓ କବିତାର ଭାବନା
ମୋର ମନକୁ ଯାଏ ତ ଛୁଇଁ |୨|
ହ୍ୱାଟ୍ସଆପ ଓ ଫେସବୁକରେ ବହୁ କବି ଆପଣମାନଙ୍କ
ଲେଖା ପଢି ମୁହିଁ ଧନ୍ୟ ମଣି ଥାଇ
ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଖୁସି ହୁଏ ଜଗତ ମଙ୍ଗଳେ ଭାଷାର ଶବଦେ
ସେ କବିର କଳ୍ପନାରେ ଭାସି ଯାଇ |୩|
ବହୁ କବିଂକର କଳ୍ପନା ଓ ସାହିତ୍ୟ ସାଧନାର ଲେଖନୀ
ମନକୁ ଅତୀବ ପ୍ରେରଣା ଦିଏ
ତାହାର ମନ୍ତ୍ରିତ ମହକରେ ମୋ ହୃଦୟରେ ନୂତନ ସ୍ପନ୍ଦନ
ଭରି ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟକୁ ରାହା ଯୋଗାଏ |୪|
କବିତାର ଶବ୍ଦ ତୁଳୀର ଭାବନାରେ ଚାତୁରୀରେ ଛଦ୍ମ ଶିଳାର
ଛବି ଆଙ୍କି ହୋଇ ପାରେ
ଅଦୃଶ୍ୟ ଦଇବ ଭଳି ଅନ୍ଧାର ଦୂରେଇ ଗରିବ ଜନକୁ ଆଲୋକ
ଦେଇ ସାହା ହୁଏ ତା ମନ ମଧ୍ୟରେ |୫|
ପ୍ରକୃତ କବି କେବେ ବିଭେଦରେ ଭାଙ୍ଗେ ନାହ
ିଁ ସମାଜକୁ
କବିତା ମାଧ୍ୟମେ ଯୋଡେ ସେହି
ସ୍ରଷ୍ଟା ସେ ସରବ ଉଜୁଡା ଅସଜଡା ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ
ସଜାଡେ ନୁତନତା ଭରି ଦେଇ |୬|
ପୁଞ୍ଜିବାଦୀ ଶାସନତନ୍ତ୍ରରେ ଭଙ୍ଗା କୁଡିଆ ଭିତରେ
ଗରିବ ଭୋଗୁଛି ଶୀତ କାକରର ଜୀବନ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯୋଗାନ୍ତି ଖାଦ୍ୟ ବସ୍ତ୍ର ଗୃହ କିନ୍ତୁ ଶୁଣନ୍ତି
ପୁଞ୍ଜିପତିଠୁ ଶବଦ ଶଳା ସଇତାନ |୭|
ଗରିବ ମାଇପ ଇଜ୍ଜତ ଲୁଟି ନ୍ୟାୟ ଦ୍ୱାରେ ହୁଅନ୍ତି ରୁଣ୍ଡ
ସଙ୍ଗେ ଧରି ତାଙ୍କର ଯେତେକ ଚେଲା
ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀ ଓକିଲ ନ୍ୟାୟପାଳ ରକ୍ଷକ ହୋଇ ଭକ୍ଷକ
ବନନ୍ତି ତାଙ୍କ ରକ୍ଷାକାରୀ ପୋଲିସବାଲା |୮|
କବି ତାର ଶବ୍ଦ ଯାନରେ ଛୁଇଁ ସ୍ୱର୍ଗ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ପାତାଳକୁ ରୂପ
ଦିଏ ଜୀବନ ଗ୍ରନ୍ଥର ଗୀତିକାକୁ
ମୁଁ ତ ସାହିତ୍ୟରେ ମୂଢ଼ ଅଜ୍ଞାନ କେମିତି ପାରିବି କୁହ ଲେଖି
ଆଖିର ଲୁହକୁ ଓଠର ଅକୁହା କଥାକୁ |୯|
ଦୁଃଖ କରେ ମନେ ମନେ ଦେଇ ପାରୁନି ଆପଣଙ୍କୁ
ଲେଖାରେ ପ୍ରେମର ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶକୁ
ଯେହେତୁ ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନାର ଗୀତ ଯୋଡି ପାରୁନି
ପୁରୁଣା ସେ ମୂର୍ଚ୍ଛନାର ମୂର୍ଚ୍ଛିତ ସ୍ୱରକୁ |୧୦|