ଜୀବନର ମଝି ରାସ୍ତାରେ ବାଟୋଇ

ନଈ ସେପାଖେ ଜୀବନ

ପଦ୍ମ ଘୁଞ୍ଚି ଘୁଞ୍ଚି ଯାଉଛି

ଏପାଖେ ଜୀବନ କଇଁ କଇଁ କରି

ମୁହଁ ଲୁଚେଇ କି କାନ୍ଦୁଛି ।

ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ଭାନୁ ଲେଉଟାଣି ବେଳେ

ହାତ ଠାରି ଧିରେ ଡାକଇ

ଦୋଛକିରେ ସ୍ଥାଣୁ ଅଲୋଡ଼ା ଜୀବନ

ନିଜ ଛାଇକୁ ବି ଡରଇ ।

ଅବଶୋଷର ବହ୍ନି

ଜଳୁଛି ହୁତ ହୁତ ହୋଇ

ନା ପଛକୁ ଫେରିବାକୁ

ଦେଉଛି ସମୟ

ନା ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ଦେଉଛି

ଏ ସମାଜ,

ଦୋଛକି ରେ ଏ ଜୀବନ..

ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ ଲୁହ

ଛାତିରେ ଛାତିଏ କୋହ ।