ଜୀବନ

ଜୀବନଟା ଏକ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ସତେ

ଆମେ ସବୁ କଳାକାର

ଜନମରୁ ମୃତ୍ୟୁ ଅଭିନୟ କରି

ବଞ୍ଚିବା ତ ଏଠି ସାର ।

ପ୍ରତି ପାହାଚରେ ଅବସ୍ଥା ବଦଳେ

ବଦଳୁଛି ମନକାୟା

ମାନସ ପଟରେ ସ୍ମୃତିର ସଙ୍କେତ

ରୋମାଞ୍ଚିତ ମୋହମାୟା ।

ଶୈଶବ ଅବସ୍ଥା ସବୁଠୁ ନିଆରା

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଡୋରେ ବନ୍ଧା

ନଥାଏ ଭାବନା ପର କି ଆପଣା

ନିରୀହ ମନରେ ସଦା ।

ସମୟ ଚକ୍ରରେ ବାଲ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରେ

ଶିଶୁ ହୁଏ ଉପନୀତ

ଚପଳତା ଭରା ଜୀବନ ପାହାଚ

ଛଳନାରୁ ଥାଏ ମୁକ୍ତ ।

ଶିକ୍ଷାଦୀକ୍ଷା ଦେଇ ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ

ଗଢ଼ିଥାନ୍ତି ବାପାମାଆ

ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡରେ ଖୁସିରେ ଖୁସିରେ

ବିତେ ଜୀବନର ନାଆ ।

ସମ୍ବେଦନଶୀଳ ତୃତୀୟ ପାହାଚ

ମଣିଷର ଯୁବାବସ୍ଥା

କଳ୍ପନା ସ୍ରୋତରେ ଭାସିଯାଏ କେବେ

କେବେ ଛୁଏଁ ବାସ୍ତବତା ।

ଆଶା ନିରାଶର ଜୀବନ ନଈରେ

କେବେ ଖୁସି କେବେ ଦୁଃଖ

ଜୀବନ ଜଞ୍ଜାଳ ମୁଣ୍ଡେଇ ମୁଣ୍ଡରେ

ସାଉଁଟେ ଜୀବନେ ସୁଖ ।

ଯୌବନ ପାହାଚ ଅତିକ୍ରମ ପରେ

ବୃଦ୍ଧାବସ୍ଥା କରେ ଗ୍ରାସ

ଲୋଭମୋହ ମୁକ୍ତ ମନପ୍ରାଣ ନିତ୍ୟ

ଭଜୁଥାଏ ଭକ୍ତିରସ ।

ଚାତକ ନୟନେ କାଳ ରହିଥାଏ

ଶେଷ ପାହାଚକୁ ଚାହିଁ

ମୃତ୍ୟୁର ପରଶେ ଅଭିନୟ ସାରି

ପିଣ୍ଡେ ପ୍ରାଣ ଯାଏ ଶୋଇ ।