ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତ

ଜୀବନ ସଂଗୀତ ଗାଇଲି କେତେ ମତେ

ଗାଉଛି ଗାଉଥିବି ଜୀବନ ଥିବାଯାଏ,

ତୁମେ ମୋ ପ୍ରିୟତମ ମୋ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ

ଜୀବନ ତରଣୀକୁ ଚଳାଇ ନେବ ଛାଏଁ ।

ଜଗତ ଠାକୁର ହେ ନୀଳ ଶଇଳବାସୀ

ଚଳାଉଛ ସଂସାର ପାପତାପକୁ ନାଶୀ,

ସଂସାର ସ୍ରୋତସ୍ବିନୀ ଦୁଇ କୂଳକୁ ପାଏ

ଚରଣାମୃତ ପାଇ ତୋର ନାମକୁ ଗାଏ ।

ବଂଧୁମହାନ୍ତି ବନ୍ଧୁ ହୋଇଲା ତୋର ପୁଣି

ସାଲବେଗର ଡାକ ଶୁଣିଲ ଚକ୍ରପାଣି,

ଦାସିଆ ବାଉରୀ ନଡ଼ିଆ ସମର୍ପି ଦିଏ

ମୁଁ କିବା ତୋର ବନ୍ଧୁ ନୁହଁଇ ସାଥିଟିଏ ।

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରରେ କରଇ ପୂଜା ତୋର

ତୋ ରୂପଛବି ଆଙ୍କେ ମନ ମନ୍ଦିରେ ମୋର,

ବିଶାଳ ଭଙ୍ଗିମାରେ ତୋ ରଙ୍ଗ ଅଧରରେ

ମୋହୁଛୁ ସାରା ବିଶ୍ବ ମାଟି ଆକାଶଯାଏ ।

ତୋହରି ଇଙ୍ଗିତରେ ଚଳଇ ଏ ସଂସାର

ସୂର୍ଯ୍ଯଚନ୍ଦ୍ର ଚଳଇ ପବନ ବହେ ଘୋର,

ଏ କ୍ଷୁଦ୍ରପ୍ରାଣୀ ପାଇଁ ଯୋଗାଡ଼ ତୋର ଏତେ

ଲଭିବି କୃପାବିନ୍ଦୁ ମୋ ଜୀବ ଥିବାଯାଏ ।

ଜୀବନ ପ୍ରିୟତମ କଳାକାଞ୍ଚନ ତୁ ମୋ

ତୋ ବିନେ ମୋ ଜୀବନ ତୁଚ୍ଛ ମାଟିର ସମ,

ମୋହର ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ ସବୁ ତୋହର

ଜୀବ ଶରୀର ଆତ୍ମା ତୋ ନାମ ଗାଉଥାଏ ।

ଝରେ ମୋ ଆତ୍ମାପକ୍ଷୀ ଝୁରୁଛି କେଉଁ କାଳୁ

ସ୍ଥଳ ଜଳ ଆକାଶ ସରଗ ପାତାଳରୁ,

ସବୁଠି ତୁମେ ଅଛ ଯାହା ଜଗତ ଦିଶେ

ଜୀବନ ସଂଗୀତ ଗାଏ ନାମକୁ ଝୁରୁଥାଏ ।

ଆତ୍ମା ଯେ ତୋର ବାସ ମୁହିଁ ମାତ୍ର ନିମିତ୍ତ

ବୃଥା ଛଳନା କରେ ଅହଂକାରେ ପ୍ରମତ୍ତ,

ପ୍ରମତ୍ତବାରଣ ହେ କାରଣ ନାମ ହୁଏ

ଆରତତ୍ରାଣ ପ୍ରଭୁ ହୁଅ ମୋ ପ୍ରଭୁଟିଏ ।

ତୋହର ଅଙ୍ଗେ ବାସ ଏହି ମୋହର ଆଶ

ପାପ କର ମୋ ନାଶ ପ୍ରଶରି ତୋର ବାସ,

ପଞ୍ଚଭୂତ ଶରୀର ମିଶୁ ପାଉଁଶ ସାର

ପଞ୍ଚଭୂତରେ ଲୀନ ହେଉ ଶରୀର ଛାଏଁ ।

ମାଗିଦେଲି ବୋଲି ମୁଁ ଅଜ୍ଞାନ ମୁଢ଼ଟିଏ

ଇଚ୍ଛା ହେଉ ତୋ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଇଚ୍ଛାର କାରଣ ହେ ,

ବାନ୍ଧିଛି ଦୃଢ଼ ଆଶା ଏ ଜୀବ ଥିବାଯାଏ

କୃପାବାରିଧି ତୁମେ ମୁଁ ଛାର ଟିକିଟିଏ ।