ଜୀବନ ଜୀବିକା

ଜୀବନେ ଜୀବିକା ହରାଇ ନିଜକୁ

   ନିଜେ ମୁଁ ଯାଉଛି ଭୁଲି

ଜୀବିକା ଉଜୁଡି ଗଲାଣି ଜୀବନ

 ଲାଗେ ଅବା ଚୋରାବାଲି ।

ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଗୃହବନ୍ଦୀ ଜୀବନରେ

  ଜୀବିକା ଗଲାଣି ବୁଡି

ନିରର୍ଣ୍ଣ ଜଠରେ ଭୋକର ଭୂଗୋଳ

 ଦିଶେ ମାନଚିତ୍ର ପରି ।

ଜୀବନ ତ ଆଜି ଦୋଛକି ଉପରେ

  ଆଗକୁ ନଦିଶେ ବାଟ

ବେଡି ପରେ କୋରଡାର ମାଡ଼ ପରି

  ଲାଗୁଛି କରୋନା ଛାଟ ।

ଝଡ ବତାସରେ ଅଥୟ ଜୀବନ

 ଶୂନ୍ୟ ଆଶା ଶୂନ୍ୟ ଭାଷା

ବରଡା ପତର ଅଗରେ ଝୁଲୁଛି

 ମୋ ଟିକି ବାଇଆ ବସା ।

ଜୀବନ ଯେତିକି ଗହନ ସେତିକି

 କଠିନ ଜୀବିକା ଜ୍ଵାଳା

ଜୀବିକା ପଥରେ ଜୀବନ ପନ୍ଥୋଇ 

    ପାଇଁ ମରଣ ର ଖେଳା ।

ଯେତିକି ଅନ୍ଧାର ସେତିକି ଆଲୋକ

  ଜୀବନ ଗହନ ବନେ

ପୁଞ୍ଜିଭୁତ ଦୁଃଖେ ଜୀବିକା ବିପନ୍ନ

  ହୋଇଯାଏ କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ।

ଅସମୟ ଏହି ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ 

  ନିଃସହାୟରେ ବିରସେ

ଅସହାୟ ହୋଇ ସମାଜେ ଜୀବିକା

  ଜଳରେ ଜୀବନ ଭାସେ ।