ଝରକା ପାଖର ଜହ୍ନ

କିଟି କିଟି ଅନ୍ଧାରରେ 

ଯେବେ ନୀରବତାକୁ ଚିରି

ଝରକା ପାଖର ଜହ୍ନ କୁ ଦେଖେ

ମନେପଡେ ହଜିଲା ଅତୀତ

ମିଠାମିଠା ସ୍ମୃତି ସାଥେ

ପିଲାଦିନ ସାଙ୍ଗ, ସାଥି ସଙ୍ଗାତ ।

ସଞ୍ଜ ନଇ ଆସିଲେ

ମାଆ କାଖରେ ଧରି ମୋତେ

ସରାଗରେ ଖୁଅଉଥିଲେ ଭାତ 

ଦେଖେଇ ଜହ୍ନ ମାମୁଁ ଓ ଗାଇ ଗାଇ ଗୀତ,

ଆହାଃ ସେ ପିଲା ଦିନ ଫେରନ୍ତାକି ପୁଣି ଥରେ

ଏମିତି ଅନେକ କିଛି ଭାବି ବସେ

ଝରକା ପାଖର ଲାଜେଇ ଜହ୍ନକୁ ଦେଖି ।

ଯୌବନରେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ଦେହ

ଆଜି ଯେବେ ଦେଖେ ଜହ୍ନ

ମନେପକାଏ ପ୍ରିୟତମା କଥା

ଆଉ ହଜିଯାଏ ଦୂର ଏକ ପ୍ରେମ ସହରେ

ହଜିବାକୁ, ଭିଜିବାକୁ ପ୍ରିୟାସାଥେ !

ପୁଣି କେବେ ପ୍ରିୟତମା ସାଥେ ବିତିଥିବା

ହଜିଲା ସ୍ମୃତିକୁ ସାଉଁଟେ ବସି 

ମନେମନେ ହୁଏ ଖୁସି 

ଆଉ କେବେ ଆଖିରୁ ଲୁହଟୋପା ପଡେ ଖସି ।।