ଜହ୍ନ ର ସ୍ମୃତିରେ

କୃତିମ ଜହ୍ନ ଟେ ଗଢି କି ପାରନ୍ତି

ନୀତି ଦେଖୁଥାନ୍ତିବସି

ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଗମନେ ସେ ଜହ୍ନ ହସନ୍ତ।

ପାଖରେ ମୋହର ଘଡ଼ିଏ ଵସନ୍ତ।

ହାତ ଧରି ତାର ପାଖେ ମୁଁ କହନ୍ତି 

ତା ମହେକେ ମୁଁ ହଜି କି ଯାଆନ୍ତି

ସୁରୁଜ କିରଣେ ଲୁଚେଇ ଦିଅନ୍ତି

ତାରା ଫୁଲରେ ତା ବଦନ ସଜାନ୍ତି 

କୃତିମ ଜହ୍ନ ଟେ ଗଢି କି ପାରନ୍ତି

ଇଚ୍ଛା ମୋର କେବେ ପୂରଣ ହୁଅନ୍ତା

ଜହ୍ନ ମୋର ପୁଣି ଫେରି କି ଆସନ୍ତା

ତା ସ୍ମୃତି ରେ ଯେ ମୁଁ ଦେଖଇ ସପନ

 ସପନ ଯେ ମୋର ସତ କି ହୁଅନ୍ତା