ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ମୁଁ ଯେ

    କରିଛି ପ୍ରତୀକ୍ଷା

         କେବେ ଆସିବ ବରଷା ,

ଆଶା ଶତଦଳ

     ଫୁଟିଛି ମୋ ମନେ

          ଆଖିରେ ଆଖିଏ ନିଶା। 

ଗଢିଛି ମୁଁ କେତେ

      ଆଶାର ସଉଧ

            ଖେଳିବାକୁ ମନଭରି ,

ବୋଳିବାକୁ ରଙ୍ଗ

      ଦିଗାଙ୍ଗନା ଅଙ୍ଗେ

            ମାରି ରଙ୍ଗ ପିଚକାରୀ। 

ଚାତକ ପରାୟେ

      ରହିଛି ମୁଁ ଚାହିଁ

             ମୟୂରୀ ନାଚିବ ବନେ ,

ଆକାଶର ତନୁ

       କରି ସୁଶୋଭନ

             ଚପଳା ଖେଳିବ ଘନେ। 

ଶିରି ଶିରି ଛୁଇଁ

      ଉଲ୍ଲସାଇ ମନ

              ବହିବ ଶୀତ ସମୀର ,

ତା କର ପରଶେ

       ମୋର ମନବୀଣା

              ଗାଇବ ମେଘମହ୍ଲାର। 

ବରଷାରେ ଭିଜି

       ଆସିବେ ସୂରୁଜ

               ଶୁଣିବାକୁ ସେହି ସ୍ଵନ ,

ସାତରଙ୍ଗ ପୁଷ୍ପେ

         ଶୋଭିତ ମାଳାରେ

               କରିବି ମୁଁ ଆବାହନ। 

ଶକ୍ରଚାପ ଯେଣୁ

       ବରଷା ବିହୁନେ

               ନାହିଁ ମୋର ଅନ୍ୟ ଗତି ,

ଆତ୍ମା ବିନା ଦେହ

       ପରାୟେ ହୋଇଛି

               ବର୍ଷା ବିନା ମୋର ସ୍ଥିତି। 

ବର୍ଷା ମୋ ଜୀବନ

       ବର୍ଷା ମୋ ସପନ

         ‌  ‌    ତା ଆଶାରେ କାଟେ ଦିନ ,

ଆଶାରେ ମଣିଷ

       ବଞ୍ଚେ ଯେଉଁପରି

               ଦେଖି ସୁନେଲି ସପନ। 

ଧ୍ରୁବ ଏ ବଚନ

      ‌‌ ଆଜି ଅବା କାଲି

              ବରଷା ହେବ ଧରାରେ ,

        

ନିଦାଘ ମେଲାଣି

         ନେଇଗଲା ପରେ

                ବରଷା କି ରହେ ଦୂରେ ?