ଘୁଙ୍ଗୁର

ଘୁଙ୍ଗୁର ତୁ କେବେ ରାଧାରାଣୀ ପାଦେ

ପ୍ରତି ପଦ ପାତେ ବାଜି,

ଆକର୍ଷୁ ଥିଲୁ ତୁ କଳା କାହ୍ନୁ ଚିତ୍ତ

ହେଉଥିଲେ ତୋତେ ଖୋଜି ।

ବଂଶୀ ସହିତ କିଭାବ ତୋହର

ବାଜିଲେ ହେଉତୁ ବଣା,

ବାଟ କି ଅବାଟ ମାନେ ନାହିଁ ରାଈ

ସହେ ଯେତକ ଗଞ୍ଜଣା ।

ରାମ ଙ୍କ ପାଦରେ ଶୋଭୁ ଥିଲୁ ଯେବେ

ତାଙ୍କରି ବାଲ୍ୟ କାଳେ,

ଅଯୋଧ୍ୟା ନଅର ଖୁସିରେ ଝୁମେ

ଠୁମକ ଚାଲିର ତାଳେ ।

କେବେ ତୁ ଘୁଙ୍ଗୁର ଦେବଦାସୀଙ୍କର

ପାଦେ ବାଜୁ ନିଶିଥରେ,

ସୁର ତାଳ ଲୟ ଏକାକାର କରୁ

ଗୀତ ଗୋବିନ୍ଦ ର ସୁରେ ।

ସେଇ ସ୍ୱର ଟିକେ ଶୁଣିବାକୁ ପରା

ଜଗା ରହିଥାନ୍ତି ଚାହିଁ,

ନଶୁଣିଲେ ଟିକେ ସେ ଚକାଆଖିରେ

ନିଦ ଯମା ଆସେ ନାହିଁ ।

ବାଇଜୀ ମାନଙ୍କ ପାଦରେ ସାଜୁତୁ

କାମନା ବହ୍ନିଙ୍କୁ ଜାଳି,

ତୋ ଲାଗି ନିଶିଥେ କେତେ ଯେ କାମୁକ

ଘର ଦ୍ୱାର ଯାନ୍ତି ଭୁଲି ।

ଓଡିଶୀ ନୃତ୍ୟ ର ତାଳେ ତାଳେ ଯେବେ

ନର୍ତ୍ତକୀ ପାଦରେ ସାଜୁ,.

ମନ୍ତ୍ର ମୁଗ୍ଧ କରୁ ସକଳ ଜନତା

ସମ୍ମାନରେ କେତେ ଭିଜୁ ।

ହୁଅନ୍ତିକି ପାଦ ପାଉଁଜି ଘୁଙ୍ଗୁର

ସାଜନ୍ତି ରାଧାଙ୍କ ପାଦେ,

ବାଜୁଥାନ୍ତି ମୁଁ ସକାଳେ ସଞ୍ଜେ

କାହ୍ନୁ ଙ୍କର ବଂଶୀ ନାଦେ ।